(από την Καθημερινή)
Την ώρα που η κατάληψη του δημαρχείου συνεχίζεται, επί ένα σχεδόν μήνα, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου δίνει σήμερα το στίγμα της επικείμενης απόφασής της, που δεν αφήνει ωστόσο πολλά περιθώρια αισιοδοξίας στον δικαστικό αγώνα...
χιλιάδων συμβασιούχων για μονιμοποίηση. Σε πολιτικό επίπεδο, οι διαπραγματεύσεις έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο, με τον υπουργό Εσωτερικών κ. Ιω. Ραγκούση να είναι αμετακίνητος στην εφαρμογή των ρυθμίσεων, που αποκλείουν οποιαδήποτε μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνων των συμβασιούχων που απασχολούνται σε φορείς του Δημοσίου επί 8, 10 ή 19 χρόνια, όπως συμβαίνει στον Δήμο Αθηναίων. «Καταργήσαμε το φαύλο καθεστώς των πελατειακών μονιμοποιήσεων μέσω φωτογραφικών διατάξεων ευνοϊκής προσαυξημένης μοριοδότησης, πραγματικότητα που με κανένα τρόπο δεν πρόκειται να μεταβληθεί», δηλώνει στην «Κ» ο υπουργός Εσωτερικών. Τροποποιήσεις, λοιπόν, στον νόμο περί προσλήψεων (3812/ 2009), που προσδιορίζει νέα μοριοδότηση φέρνοντας ανέργους και συμβασιούχους στην ίδια αφετηρία (μοριοδοτούνται εξίσου με 350 μόρια) όταν διεκδικούν θέσεις με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και έργου, δεν πρόκειται να υπάρξουν.
Η κυβέρνηση προσδοκά να δοθεί «λύση» στον γρίφο των συμβασιούχων κατά τη σημερινή διάσκεψη «κεκλεισμένων των θυρών» των 51 ανωτάτων δικαστικών της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Οι ελπίδες των εργαζομένων να δικαιωθούν φαίνεται να έχουν εξανεμιστεί μετά την τοποθέτηση του εισαγγελέα του ανωτάτου δικαστηρίου κ. Ιω. Τέντε, και του εισηγητή-αρεοπαγίτη κ. Αν. Δουλγεράκη, οι οποίοι στις προτάσεις τους δεν αφήνουν περιθώρια μονιμοποίησης, με αιχμή τη συνταγματική απαγόρευση. Αν οι προτάσεις αυτές γίνουν δεκτές από την Ολομέλεια, αυτό θα σημάνει και την απομάκρυνση όλων των συμβασιούχων που παραμένουν στις θέσεις τους με δικαστικές εντολές, όπως οι περίπου 2.000 του Δήμου Αθηναίων. Σύμφωνα με τη νομική θέση που ανέπτυξαν οι δύο ανώτατοι δικαστικοί, μετά τις απαγορευτικές διατάξεις του Συντάγματος 2001, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν μπορούν να μετατραπούν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, ακόμη κι αν οι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Η κατάσταση πάντως περιπλέκεται με τις δικαστικές αποφάσεις. Τα δικαστήρια κατά κύριο λόγο πρώτου βαθμού, με σειρά αποφάσεών τους (ασφαλιστικά μέτρα) δικαιώνουν προσωρινά τους συμβασιούχους, όπως συνέβη πρόσφατα για 166 απασχολούμενους στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να παρέχουν την εργασία τους με τους όρους των συμβάσεών τους, ως την έκδοση τελεσίδικης απόφασης. Μιας απόφασης η οποία, με τα σημερινά δεδομένα εκδίκασης των υποθέσεων, αναμένεται να εκδοθεί σε δύο με τρία χρόνια. Η βαρύτητα της πολυαναμενόμενης απόφασης του Αρείου Πάγου είναι σημαντική, καθώς θα δώσει τον τόνο και την «κατεύθυνση» στα πρωτοβάθμια δικαστήρια που εκδικάζουν αγωγές συμβασιούχων. Δεν θα έχουν έτσι, τη δυνατότητα να αποφαίνονται κατά περίπτωση αν είναι ψευδεπίγραφες οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και έργου ακόμη και αν υποκρύπτουν σχέση αορίστου χρόνου. Το σκεπτικό των αποφάσεων που εκδίδονται σήμερα με τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, είναι τεκμηριωμένο με παραπομπές στη νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου περί κάλυψης πάγιων αναγκών.
Τα μάτια λοιπόν του συνόλου των συμβασιούχων, που πραγματοποιούν πορεία σήμερα έξω από το δικαστικό μέγαρο, είναι στραμμένα στον Αρειο Πάγο και στη συντριπτική πλειονότητα των αρεοπαγιτών που μετέχουν στη σύνθεση της πλήρους Ολομέλειας για πρώτη φορά. Οι συμβασιούχοι διατηρούν την αισιοδοξία τους, κυρίως μετά την ενθαρρυντική απόφαση, προσφάτως, του Γ΄ Τμήματος του Αρείου Πάγου -και ενώ εκκρεμούσε στην Ολομέλεια το ζήτημα-για τη μονιμοποίηση συμβασιούχων στον ΟΠΑΠ, με τις συμβάσεις της μιας ημέρας που ανανεώνονταν άπειρες φορές, ανατρέποντας αντίθετη απόφαση του Εφετείου. Το εργατικό τμήμα του ανωτάτου δικαστηρίου δικαίωσε εργαζόμενους ακριβώς της ίδιας κατηγορίας, ανοίγοντας «παράθυρο» δικαίωσης και για άλλους. Ξεπερνώντας τη σκόπελο του Συντάγματος που απαγορεύει τη μονιμοποίηση, το Εργατικό Τμήμα αξιοποίησε τα Π.Δ. Παυλόπουλου (164 και 180/04), κρίνοντας ότι οι αγωγές καλύπτονται από τις προϋποθέσεις που θέτουν οι μεταβατικές διατάξεις (συνεχή ανανέωση διαδοχικών συμβάσεων για μια διετία, μέχρι την έναρξη εφαρμογής τους).
