Εκατοντάδες υπογραφές επιφανών αντιμνημονιακών αριστερών ή σοσιαλιστών, αλλά και πολλών πολιτικών φίλων και οπαδών τους, διαβάζουμε στη διαδικτυακή προσπάθεια συλλογής για τη δημιουργία για την Ελλάδα «Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου». Σε μια πρώτη ανάγνωση πρόκειται για μια σημαντική «αντιμνημονιακή» πρωτοβουλία με καθρεπτίζον αριστερό προφίλ.
Γιατί όμως την προπαγανδίζει το Mega; Γιατί γράφει στα μέσα Γενάρη απεγνωσμένα απαντώντας στην Σοφία Σακοράφα που το σήκωσε ψηλά λόγω θέσης - εναντίον ο Δημήτρης Καζάκης, που σηκώνει δημοσιογραφικά, πολιτικά και οικονομικά το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρημάτων για μη «αναγνώρηση» τόσο του επαχθούς, όσοκαι του απεχθούς ελληνικού δημόσιου χρέους;
«…Στη θέση λοιπόν του αιτήματος για διεθνή επιτροπή ελέγχου του δημόσιουχρέους, πρέπει να μπει το βαθιά δημοκρατικό και λαϊκό αίτημα για άνοιγμα όλων των δημόσιων λογαριασμών ώστε να δούμε που και πώς προέκυψαν οι δανειακές ανάγκες του κράτους και προς όφελος τίνος δαπανήθηκαν τα κονδύλια του δημόσιου ταμείου (τακτικά και δανειακά). Μόνο έτσι μπορεί να ελεγχθεί το αλισβερίσι, το πάρε-δώσε κάτω από το τραπέζι, οι ρεμούλες και οι αρπαχτές. Ο έλεγχος αυτός μπορεί να γίνει μόνο όταν οι δημόσιοι λογαριασμοί γίνουν πραγματικά δημόσιοι, δηλαδή προσβάσιμοι και ελέγξιμοι από όλους του πολίτες και όχι μόνο από επιλεγμένους «ειδικούς», υπό την άμεση εποπτεία του κοινοβουλίου.
Ενός κοινοβουλίου που δεν θα είναι υποτελές της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά αληθινά κυρίαρχο και εργαζόμενο σώμα, όπου τα μέλη του θα έχουν περιορισμένο χρόνο θητείας, θα εκλέγονται και θα λογοδοτούν απευθείας στους εκλογείς τους, οι οποίοι θα έχουν το δικαίωμα να τους ανακαλέσουν ανά πάσα στιγμή διαπιστώσουν ότι δεν επιτελούν το έργο για το οποίο τους έχουν στείλει στο κοινοβούλιο, κοκ.
Φυσικά, ύστερα από τον αναγκαίο δημοσιονομικό έλεγχο – με αναδρομική ισχύ – όποιος βρεθεί ότι εμπλέκεται σε διαπάσθιση του δημόσιου χρήματος, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, πολιτικός, κόμμα ή εταιρεία, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη και να κατασχεθεί η περιουσία του στο σύνολο της ως ελάχιστη αποζημίωση για τις πράξεις του…»
Είναι αλήθεια όταν την πρωτοείδα την προσπάθεια, την συνπάθησα, αλλά κάτι με έκανε μέχρι τώρα να μην υπογράψω.
Ο υποβολέας μου, σε ένα τηλέφωνο μου εκμυστηρεύτηκε στο αρχικό άκουσμά της:«Πρόκειται για την τελευταία εφεδρεία του συστήματος. Πρώτον γιατί παίρνει από το λαϊκό κίνημα την πρωτοβουλία και την βάζει στα σαλόνια. Δεύτερον γιατί είναι επαμφοτερίζουσες διεθνείς προσωπικότητες, ντόπιες και ξένες. Τρίτον γιατί αυτά είναι όπλα μόνο μιας επαναστατικής κυβέρνησης και όχι σεκτών που απεχθάνονται τη συμμετοχή τους σε εξουσίες και μάλιστα σε περιόδους κρίσεων. Ουσιαστικά θα νομιμοποιήσουν την προετοιμαζόμενη αναδιάρθρωση του χρέους και θα στερήσουν ένα από τα όπλα του κινήματος; Την κατ΄ αρχήν μη αναγνώριση όλου του χρέους…».
Όταν είδα τους Ιορδ. Χασαπόπουλο και Μαν. Αναγνωστάκη στο επικίνδυνο για τη δημόσια σκέψη Mega να χαμογελούν με τον Κώστα Λαπαβίτσα, τρόμαξα.
Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι; Όταν έμαθα ότι άλλος συνυπογράφων (Αλ. Αλαβάνος) πάλι εκεί τριγυρνούσε ένα τελευταίο βράδυ μιλόντας με «ήξεις αφήξεις» για το χρέος, άρχισα να καταλαβαίνω. Είχε δίκιο ο Υποβολέας.
Όπως όλοι γνωρίζουμε τις τελευταίες μέρες το σύστημα, ντόπιο και ευρωπαϊκό παίζει με την επιμήκυνση του χρέους, με την επαναγορά, την αναδιάρθρωση, τα ευρωπαϊκά ομόλογα και τα τοιαύτα. Δεν είναι πολύ χρήσιμοι βλάκες (του σαλονιού) όσοι σιγοντάρουν και με αριστερό προφίλ τέτοιες ιδέες;
Ξαναθυμήθηκα το άρθρο του Δημήτρη Καζάκη που ξυφουλκούσε – με οξύτητα οπωσδήποτε – στην αγαπημένη μου κατά τα άλλα Σοφία Σακοράφα. Ναι είχει δίκιο…Και χθες ξαναδιάβασα στο ποντίκι τις τελευταίες απεγνωσμένες του προσπάθειες να ξυπνήσει συνειδήσεις, απ’ όσο ξέρω πρώτος και μόνος αυτός: «…Μιλούν για «απεχθές» χρέος περιορίζοντας την έννοιά του μόνο στις παράνομες δανειακές συμβάσεις και πρακτικές, αγνοώντας σκόπιμα ότι απεχθές είναι οποιοδήποτε χρέος αναγκάζει ένα λαό και μια χώρα να πληρώσουν από το υστέρημά τους, ….
Μην παραξενευτείτε αν δείτε τον κ. Γ. Παπανδρέου, αφού βάλει και την τελευταία υπογραφή για το ξεπούλημα της χώρας, ξαφνικά – ίσως στις ερχόμενες εκλογές – να εμφανίζεται υπέρμαχος της Επιτροπής λογιστικού Ελέγχου… ».
Και ας έχει – ως πολιτικός – προς το παρόν περισσότερες ελπίδες από όσο η πραγματικότητα προσφέρει στη γνωστη Σπίθα του Μίκη Θεοδωράκη και του κολλητού του Γιάννη Δημητροκάλη…. μετά τη Θεσσαλονίκη… Και από την άλλη τονίζω πόσο μετρημένες είναι οι σκέψεις και προτάσεις – ανάμεσα σε πολλές και συγκροτημένες για την έξοδο από τη βαβυλώνια αιχμαλωσία μας – του Παν. Σωτήρη:
«…Ακόμη περισσότερο, όσο ισχύει ότι κανείς δεν περισσεύει σήμερα, άλλο τόσο ισχύει ότι υπάρχουν απόψεις πρακτικές και κατευθύνσεις που πρέπει να ξεπεραστούν.Σήμερα ο καταναγκαστικός φιλοευρωπαϊσμός της ηγεσίας του ΣΥΝ, η αναγόρευση του ευρω-φεντεραλισμού, του ευρώ και του ευρωομόλογου σε «άρθρο πίστης», είναι αντικειμενικά εχθρική προς οποιαδήποτε πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο.
Αντίστοιχα, η εγκεφαλική σύλληψη της επαναστατικής προοπτικής από την ηγεσία του ΚΚΕ, η λογική ότι πρώτα οικοδομούμε το κομματικό κάστρο, εκκαθαρίζοντας όποιον στέκεται εμπόδιο και μετά προχωράμε «με αυταπάρνηση και αυτοθυσία» στην πάλη για το σοσιαλισμό, σήμερα διασπά τις λαϊκές δυνάμεις, είναι επικίνδυνη γιατί αντικειμενικά ενισχύει τις αστικές δυνάμεις και πρέπει να ηττηθεί. Αντίθετα, σήμερα υπάρχει η δυνατότητα ευρύτερες δυνάμεις να βρεθούν σε μια διαδικασία ανασύνθεσης εκείνης της Αριστεράς που θα μπορούσε πραγματικά να ηγηθεί της λαϊκής εξέγερσης….».
Ο δρόμος είναι σε επίπεδο στρατηγικής μακρύς, σε επίπεδο ωρίμανσης κοντινός και σε επίπεδο υποκειμένων δυσοίωνος. Αλλά πέρα από αυτές τις ορθολογιστικές προσεγγίσειςυπάρχει και το «πέταγμα της πεταλούδας», που όλα τα ανατρέπει. Οψόμεθα εις Φιλίππους…
UP DATE, 11-3-2011, ώρα 11.30: Αλίευσα δύο άρθρα για το ίδιο ζήτημα και με παρόμοια οπτική με το άρθρο μου με μία διαφορά: Είναι πολύ πιο ανελέητα από το δικό μου. Και τα δύο είναι αναερτημένα στην ΑΠΟΙΚΙΑ μας. Το ένα ανήκει σε κάποιο Θέμη και έχει αλιευτεί από το “Πολιτικό Καφενείο”. Το δεύτερο είναι νέο άρθρο του Δημήτρη Καζάκη και αλιεύτηκε από την “Σεισάχθεια“. Στο τέλος των άρθρων αναφέρονται και οι ακριβείς πηγές-ζεύξεις:
ΠΗΓΗ ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΒΟΛΟΥ
