Ο Γ. Αγγελόπουλος αναφέρεται στην διαμάχη περί τα ορια της χωρικής θάλασσας μεταξύ Ουκρανίας και Ρουμανίας στην Μαύρη θάλασσα, διαμάχη που κράτησε περίπου 40 χρόνια και επιλύθηκε πρόσφατα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (Φεβρουάριος 2009).
Οπως βλέπομε στον χάρτη 1 οι δυο χώρες εριζαν για την χάραξη των θαλασσίων συνόρων τους λόγω της υπάρξεως της νησίδος «Νησί των Οφεων» απέναντι απο τις εκβολές του Δούναβη, περίπου 17 ν.μ. απο τις Ρουμανικές ακτές και η οποία ανήκει στην Ουκρανία που εχει εγκαταστήσει εκει στρατιωτική φρουρά.
Κατά το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS 1983) η νησίδα εχει χωρική θάλασσα και ως εκ τούτου τροποποιεί την χάραξη των ορίων της ΑΟΖ οπως φαίνεται στον χάρτη.
Η Ρουμανία ισχυρίσθηκε οτι η νησίδα είναι μέν Ουκρανική, αποκομμένη ομως απο τον ηπειρωτικό κορμό της Ουκρανίας και επικάθεται επί Ρουμανικής υφαλοκρηπίδος…Ο ισχυρισμός εγινε αποδεκτός απο το Διεθνές Δικαστήριο και τα ορια της ΑΟΖ ετροποποιήθησαν κατά το δοκούν.
Πέραν της αναφοράς δυο χωρών λίαν προσφιλών για…ειδικούς λόγους στους νεοέλληνες, η διαμάχη αυτή «φωτογραφίζει» κατά κάποιους «διπλωματικούς κύκλους» την περίπτωση του Καστελόριζου και την δια χειλέων Νταβούτογλου διατυπωθείσα τουρκική θέση οτι βεβαίως το νησί (το σύμπλεγμα) είναι ελληνικό ΟΜΩΣ δεν εχει ΑΟΖ και ούτω πώς η τουρκική ΑΟΖ στην περιοχή εφάπτεται της Αιγυπτιακής τοιαύτης…Η δραστήρια Τουρκική διπλωματία ανακάλυψε νέο «ασσο» για την προβολή των εξωφρενικών απαιτήσεων της χώρας τους.
Στον χάρτη 2 βλέπομε το σύμπλεγμα του Καστελορίζου και την συνοριακή γραμμή Ελλάδος – Τουρκίας που πάλι κατά το Δίκαιο της Θάλασσας αποτελεί και το οριο των ΑΟΖ των δυο χωρών σύμφωνα με την αρχή της μέσης γραμμής, αφού η απόσταση δεν επιτρέπει προφανώς την «κανονική» ΑΟΖ των 200 ν.μ.
Χάρτης 2
Προφανώς μνημειώδεις ελληνικές διπλωματικές γκάφες οπως ο αθλιος χειρισμός της υποθέσεως του ερευνητικού πλοίου “EXPLORA” (βλ. σχετικές αναρτήσεις Antinews) τεκμηριώνουν εν τοις πράγμασι τις Τουρκικές θέσεις και η συνεχιζόμενη χρονική μετάθεση του ορισμού ΑΟΖ απο την Ελλάδα λειτουργεί σύμφωνα με το αξίωμα ‘’Natura vacuum aborrent’’, και το κενό θα το συμπληρώσει ο ενδιαφερόμενος…
Είναι ομως ετσι τα πράγματα ; Πρόκειται για «φωτογραφική» αναπαραγωγή της Ρουμανο- Ουκρανικής διαμάχης, ή με ταχυδακτυλουργικό τρόπο οι «διπλωματικοί κύκλοι» βαπτίζουν το κρέας ψάρι ;
Η «Νήσος των Οφεων» είναι μια ακατοίκητη νησίδα περίπου 0.170 τ.χλμ… Το Καστελόριζο είναι ενα νησί με 406 ατομα πληθυσμό (απογραφή 2001), ενώ αλλα 15 διαβιούν στις νησίδες Ρώ και Στρογγύλη, τις μεγαλύτερες του συμπλέγματος. Το νησί εχει οικονομική δραστηριότητα και μετέχει της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής των Δωδεκανήσων.
Χάρτης 3
Βεβαίως εδώ θα παρατηρήσωμε οτι η Τουρκία ΔΕΝ εχει κυρώσει την UNCLOS 1983, σε μια ομως επίδειξη Σουλτανικής αυθαιρεσίας ΕΧΕΙ ορίσει ΑΟΖ στην Μαύρη θάλασσα σύμφωνα με την Συνθήκη ! Φυσικά ανεξάρτητα απο την κύρωση η – μή απο την Τουρκία, η Ελλάδα οφείλει ως αποδεχθείσα την UNCLOS να ορίσει την ΑΟΖ της και να υποστηρίξει στα διεθνή Fora την ισχύ της.
Το λέγω αυτό, γιατί «τρώγοντας ερχεται η ορεξη». Η Τουρκία εκτός απο την πάγια θέση της για το Καστελόριζο και την πετρελαιοφόρο κατά τα φαινόμενα ΑΟΖ του, που εισέρχεται ως «σφήνα» στην ιδανική για την Τουρκία ΑΟΖ που διεκδικεί (εφαπτόμενη με την Αιγυπτιακή) θέτει με τον γνωστό τρόπο της θέμα ΑΟΖ ΚΑΙ στο Β. Αιγαίο. Ολως τυχαίως πρόκειται και πάλι για μια «πετρελαιοφόρο» περιοχή γύρω απο την βραχονησίδα Ζουράφα, γνωστή με το εύγλωττο ονομα «Λαδόξερα», οχι βέβαια για τις …ελιές της !
Το νησάκι ευρίσκεται 6 ν.μ. ΒΔΔ της Σαμοθράκης (χάρτης 5), απέναντι απο την Αλεξανδρούπολη, σε μια περιοχή που πέραν του πετρελαίου είναι πλουσιώτατη σε αλιεύματα, και βεβαίως η υπαρξη του «τροποποιεί» την χάραξη των ορίων με μετατόπιση πρός Ανατολάς
Αυτήν την φορά τον ρόλο των προβοκατόρων – δημοσιογράφων των Υμίων ανέλαβαν Τούρκοι «ψαράδες» που εισήλθαν εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων στην περιοχή της νησίδος. Υπήρξε αντίδραση του Λιμενικού Σώματος και αμέσως αντίδραση απο Τουρκικής πλευράς για «παρενόχληση» των τριών αλιευτικών. Ποιός νομίζετε οτι προέβη στην εντονη διαμαρτυρία και «εδωσε οδηγίες» στο τουρκικό ΥΠΕΞ να προβεί σε σχετικό διάβημα; Μα το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο ! Τέτοια ευαισθησία για το ψάρεμα οι πασάδες !
Τα παραπάνω δεν είναι «ξεκάρφωτες» πρωτοβουλίες «θερμοκέφαλων» κρατικών υπαλλήλων, αμετανόητων νοσταλγών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η προβοκατόρων δημοσιογράφων.
Πρόκειται για επεξεργασμένη στρατηγική, τεκμηριωμένη με αναλύσεις, μελέτες και διεθνείς παρεμβάσεις. Ιδού τι λέγει ο Bayram Ozturk, της Ανωτάτης Σχολής Αλιείας του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινουπόλεως :
Χάρτης 4
“Turkey has 1577 km long coastline in the Mediterranean Sea starting from Fethiye to Samandag border up to Syria. 1851 fishing boats fishing in the territorial waters and high sea areas.
Turkey could not accepted de facto EEZ proclamations due to damage vital economical interests in the eastern Mediterranean Sea as limiting fishing rights in the high seas. Besides, the mineral and oil resources in the high seas are also substantial matter.”
Και ιδού πώς «αναλύει» η τουρκική διπλωματική επιθεώρηση “Diplomatic Observer” την κατάσταση που διαμορφώνει στην Μεσόγειο η «Συμμαχία της Ελλάδος και της Νοτίου Κύπρου (sic)»:
“Under the assumption that there is only one state on the island, the sea border between Turkey and Cyprus is drawn so as to encircle the entire island and to determine an exclusive economic zone that is about six or seven times greater than the land area of Cyprus!
The zone established between Turkey and Cyprus not only takes in Northern Cyprus but also besieges the entire southern shore of Turkey. Many regions come under pressure from this exclusive economic zone, foremost among them the port of Mersin which is an important junction and terminal in world energy trade. Turkey is left with a very narrow strip of shoreline on the Mediterranean.
Should a Turkish ship intend to sail south, for example to the Suez Canal, it will have to pass through either Greek Cypriot or Greek economic zones. Such exclusive economic zone policies intend to block Turkey in the Mediterranean and thereby to disadvantage it in regional markets, maritime transportation and security in primary ring regions.
Thus the Southern Cypriot target of “one day taking up the geostrategic and geopolitical value and functions of Turkey” comes closer to conclusion through European planning and practices. It is possible that the French project “Union for the Mediterranean”, the value of which is known only to its creators, will be positioned differently to this end.
The Project for Carving Up the Mediterranean.
Should the exclusive economic zones be implemented as they are being planned, the Greece-Southern Cyprus alliance will become the basis of power in the Mediterranean. Indeed, both administrations are setting up an infrastructure for the perceived new era through developing cooperation projects with countries in the region. Of course, the international energy tenders in the region are also designed with the same target in mind.”
Χάρτης 5
Θα πώ και πάλι οτι με προπέτασμα καπνού την δήθεν διαφωνία «Βαθέως Κράτους» και Ερντογάν ως πρός τις Ελληνο – Τουρκικές σχέσεις, «διαφωνία» που κάποιοι δικοί μας αφελείς εχουν αναγάγει σε «δόγμα» εξωτερικής πολιτικής και αμυνας η Τουρκία ακολουθεί απαρέγκλιτα MIA γραμμή.
Μια γραμμή που εχει στο επίκεντρο της την Θουκυδίδειο αντίληψη οτι μπορεί να διεκδικήσει οτι επιτρέπει η διαρκώς αναβαθμιζόμενη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική Ισχύς της απέναντι σε μια καταχρεωμένη και φοβική Ελλάδα που αναμασά το μικρονοικό και πτωχοπροδρομικό «Δεν παραχωρούμε τίποτε, δεν διεκδικούμε τίποτε» και περιμένει απο την «Διεθνή Κοινότητα», τους Συμμάχους, την …Θεία Πρόνοια η δεν ξέρω ποιόν αλλο ex deus machina να επιβάλλουν τα εθνικά της Δίκαια.
Η Τουρκία θέτει ωμά και με ορους γεωπολιτικής Ισχύος το θέμα του συσχετισμού δυνάμεων και της κατανομής των οικονομικών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο, του Αιγαίου φυσικά συμπεριλαμβανομένου. Επωφελείται απο την Παναραβική κρίση, προβαίνει σε εξαγωγή «βιώσιμης» Ισλαμο-Κοινοβουλευτικής πολιτικής λύσεως αποδεκτής και απο την Δύση και απο τους Αραβες και επιδιώκει την de facto διαμόρφωση του επιθυμητού status quo σε μια στιγμή αδυναμίας των μεγάλων «παικτών» οπως η Αίγυπτος και η Λιβύη.
Η ιδια αραβική αδυναμία ισχύει και ως πρός την Ελλάδα, ηδη «ριγμένη» απο την σύγκλιση Αιγύπτου – Τουρκίας στον καθορισμό εφαπτόμενης μεταξύ τους ΑΟΖ, ηδη αντιμετωπίσασα δυσκολίες με την Λιβύη για την Γαύδο. Η Ελλάδα ομως, «των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς αδομεν» και αντί να εκμεταλλευθεί την νέα δυναμική στην περιοχή φλυαρεί ασύστολα για «μέτρα εμπιστοσύνης», «βελτίωση των σχέσεων» και εκχωρεί στρατιωτικές ευκολίες δωρεάν, με …γενικό επιβλέποντα τον Τουρκικό στόλο νότια της Κρήτης και το CAOC 5 της Νάπολης κατ’εξουσιοδότηση του CC Air της Σμύρνης ! Eιρήσθω εν παρόδω οτι ο ελεγχος των αεροπορικών επιχειρήσεων στην Λιβύη γίνεται απο το Poggio Renatico, περίπου …1500 χλμ. απο την Λιβύη οταν οι Τούρκοι πέτυχαν να μήν ανατεθεί η ευθύνη στο CAOC 7 της Λάρισσας !
Τσάμπα τόση προθυμία να συνδράμουμε τους Συμμάχους !
