Αυτό υποστηρίζει ο αρχαιολόγος Μιχάλης Κοσμόπουλος ο οποίος αποκάλυψε μια επιγραφή στη θέση Ίκλαινα, την οποία ανασκάπτει...
Η επιγραφή περιλαμβάνει ρήμα που σχετίζεται με κατασκευή προϊόντων καθώς και αριθμημένα ονόματα που αποτελούν κατάλογο.
Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, η επιγραφή δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί», αναφέρει ο Δρ Κοσμόπουλος, ο οποίος έχει αποκαλύψει στην Ίκλαινα ένα μυκηναϊκό ανάκτορο με πελώριους αναλημματικούς τοίχους, τοιχογραφίες και ένα θαυμαστό αποχετευτικό σύστημα.
Τίποτα ξεχωριστό αν σκεφτούμε ότι ανάκτορα όπως της Ίκλαινας περιλάμβαναν και αρχεία με πινακίδες σε Γραμμική Β γραφή, την πρώτη γραφή της ελληνικής γλώσσας και συνάμα την πρώτη αποκρυπτογραφημένη γραφή της Ευρώπης. Το περιεχόμενο επίσης δεν ξαφνιάζει καθώς οι σωζόμενες επιγραφές σχετίζονται με καταλόγους προϊόντων που αρχειοθετούνταν για έναν χρόνο και στη συνέχεια πετιούνταν.
Τι γίνεται όμως όταν η πινακίδα χρονολογείται μεταξύ του 1450 και του 1350 π.Χ ενώ το ανάκτορο στην λαμπρότερη φάση του είναι ακόμη πρωιμότερο;
Η χρονολόγηση της πινακίδας - πολύ πρώιμη σε σχέση με εκείνη των υπόλοιπων γνωστών πινακίδων – αλλάζει πολλά δεδομένα όσον αφορά τις πληροφορίες που έχουμε για τη χρήση της Γραμμικής Β. Αλλάζει επίσης τα δεδομένα μας σε σχέση με την εξάπλωση της γραφής. Αν και πρώιμη η ίδια η πινακίδα, η θέση όπου βρέθηκε είχε υποβιβαστεί μεταξύ του 1450 και του 1350 π.Χ. σε εγκατάσταση «δορυφόρο» της γειτονικής Πύλου. Αναιρεί λοιπόν αυτό την πεποίθηση ότι αρχεία υπήρχαν μόνο στα μεγάλα κέντρα; Ή μήπως η γραφή ήταν περισσότερο διαδεδομένη από ότι θεωρούνταν μέχρι σήμερα;
Γεγονός είναι ότι η διατήρηση της πινακίδας είναι θαυμαστά τυχαία. Γενικά, τέτοιες πινακίδες δεν ήταν κατασκευασμένες για να μείνουν: φτιάχνονταν από ωμή πλίνθο για να διαλυθούν κατά την απόθεση. Στην περίπτωση αυτή όμως, το περιεχόμενο του αποθέτη είχε καεί. Έτσι, η πινακίδα ψήθηκε και διατηρήθηκε.
Αν και η Γραμμική Β είναι πολύ πιο όψιμη σαν σύστημα γραφής από εκείνα της Εγγύς και Μέσης Ανατολής – ενδεικτικά, την εποχή της πινακίδα της Ίκλαινας, οι Αιγύπτιοι Φαραώ μετρούσαν ήδη 18 Δυναστείες – το εύρημα θεωρείται ξεχωριστό.
Είναι άλλωστε η πρωιμότερη αναγνώσιμη και κατανοήσιμη επιγραφή που έχει βρεθεί σε ευρωπαϊκό έδαφος και η πρώτη γνωστή ελληνική επιγραφή!
