- Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου
Ίσως ο Ιησούς να είχε στο νου του κάποια πράγματα, κάποια ιδανικά, κάποια όνειρα για όσους γίνονταν αποδέκτες των όσων τον έφεραν στον σταυρό και
το σταυρικό θάνατο.
Έτσι μας λένε εμάς τους νεοέλληνες σήμερα.
Τα ίδια λένε και σε άλλους λαούς, αποδέκτες του χριστιανικού δόγματος.
Έλα όμως, που εκτός από το δόγμα έχουμε και το κόμμα.
Για μας τους νεοέλληνες λέω.
Πρώτα το κόμμα και ύστερα το οποιοδήποτε δόγμα.
Και για του λόγου το αληθές:
Ποιός νεοέλληνας θα θυσίαζε την καλοπέρασή του γιά την σωτηρία της χώρας;
Ποιος νεοέλληνας θα θυσίαζε την βίλλα, το ταχύπλοο, τα πάντα όλα;
Για να είμαστε τίμιοι και ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Κανένας.
Χαίρε της χώρας σπλάχνα της καλοπέρασης.
Χαίρε του κόμματος σπλάχνα της αυτοαναίρεσης.
Χαίρε της του χρήματος προσήλωση.
Χαίρε της του κόμματος βεβήλωση.
Χαίρε σπλάχνον ευημερεύον.
Χαίρε λούσο διαφεντεύον.
Χαίρε χώρα τα πάντα όλα.
Χαίρε χώρα Μήτσου Τσοβόλα.
Χαίρε Σπηλιοτόπουλου χλιδή.
Χαίρε πάσα αρπαχτή.
Χαίρε Μητσοτακική αυτοκρατορία.
Χαίρε Ντόρας δυναστεία.
Χαίρε πατρίδα ποδοσφαιρικού μεγαλείου.
Χαίρε μητέρα ευρωπαίκού μνημονίου.
Χαίρε των ΔΕΚΟ εναγκαλισμός.
Χαίρε απάντων άλλων καταποντισμός.
Χαίρε της χλίδας σεβασμός.
Χαίρε της πείνας αφορισμός.
Χαίρε της νύχτας αφορολόγητο μεγαλείο.
Χαίρε ώ χαίρε προσωπείο.
Το γεγονός ότι δεν αναγνώστηκαν χαιρετισμοί ανάλογοι και ασύγκριτα σκληρότεροι, δεν σημαίνει ότι και δεν αποτελούν μύχιο πόθο της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της χώρας για απαλλαγή από σάπια κατεστημένα.
Τον χορό, σέρνουν τα "σπλάχνα".
Η πεμπτουσία της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας.
Η Δημοκρατία να τα σπλαχνίζεται, και τα σπλάχνα να εκδημοκρατίζονται.
Κυρίου δεηθώμεν.
Η φωτοσύνθεση είναι από το "Γρέκι"
