Τα επιδόματα και οι μισθοί έφταιξαν περισσότερο, ή οι μίζες και τα λαδώματα;

Εδώ και πολλούς μήνες παρακολουθούμε την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποδείξει ότι “μαζί τα φάγαμε”, επομένως οι θυσίες είναι δικαιολογημένες και πρέπει να τις δεχθούμε ασμένως. Και δεν ήταν καθόλου τυχαία η φράση του Θ. Πάγκαλου, καθώς αυτό ήταν το σχέδιο. Να αποδειχθεί ότι για όλα φταίνε οι πολίτες κι έτσι η κυβέρνηση απρόσκοπτη να χαράξει την πολιτική της τρόικας. Είδαμε λοιπόν τα εξής τους τελευταίους μήνες:

• Το περασμένο καλοκαίρι με τις απεργίες των φορτηγατζήδων έφταιγαν κατά την κυβέρνηση αυτοί διότι τόσα χρόνια έπαιρναν άδειες και τις εκμεταλλεύονταν κάνοντας περιουσία. Ειπώθηκε κάτι για το ποιοι και πότε έφτιαξαν αυτό το ευνοϊκό καθεστώς;
• Αργότερα έφταιγαν οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ και κυρίως ο ΟΣΕ για το μαύρο χάλι και τα τεράστια ελλείμματα. Ακούσατε τίποτε για τις λάθος επιλογές των διορισμένων διοικήσεων; Για τις απίστευτες σπατάλες στελεχών και τις ρεμούλες στις προμήθειες;
• Στη συνέχεια φταίνε οι καθηγητές για το χάλι της παιδείας, οι γιατροί και νοσοκόμοι για τη διάλυση του ΕΣΥ, όλοι οι δημοσιογράφοι γιατί κάποιοι συνάδελφοί τους τα παίρνουν και είναι παπαγαλάκια της εξουσίας.
• Έπειτα σειρά πήραν οι ναυτεργάτες γιατί είχαν προνόμια, οι δημόσιοι υπάλληλοι γιατί τόλμησαν να έχουν επίδομα κομπιούτερ ή παραγωγικότητας ή οποιοδήποτε άλλο επίδομα που κάλυπτε τις αυξήσεις στους μισθούς που δεν γίνονταν ποτέ.
• Φτάσαμε λοιπόν σήμερα στους εργαζόμενους στα Ελληνικά Πετρέλαια. Σχεδόν 1,5 χρόνο στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και η διορισμένη διοίκηση τώρα αντιλήφθηκε ότι κάποιοι ή όλοι έπαιρναν τρελούς μισθούς. Ασφαλώς το να παίρνει κάποιος 18 μισθούς το χρόνο, 100 επιδόματα και επίδομα… αγαμίας είναι κατακριτέο. Αν και οι εργαζόμενοι βγήκαν και αμφισβήτησαν τα στοιχεία που ξαφνικά βγήκαν στη δημοσιότητα. Μα καλά, δεν ήξερε η κυβέρνηση τι μισθούς έδινε; Ή ακόμη καλύτερα: Ο βασικός μέτοχος, ο Λάτσης και η Πετρόλα δεν ήξεραν τίποτε και δεν έκαναν απολύτως τίποτε; Πολύ ύποπτο μας φαίνεται όλο το σκηνικό.

Μήπως λοιπόν εντάσσεται στο οργανωμένο σχέδιο στοχοποίησης όλων των άλλων προκειμένου να λειτουργήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός; Κάθε φορά και μια τάξη εργαζόμενων δηλαδή που συγκρούεται με τους υπολοίπους και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Η υποκρισία της κυβέρνησης έχει όρια, όπως και η θεωρία του “μαζί τα φάγαμε”. Ας κοιταχτούν κατ’ αρχάς όλοι οι πολιτικοί στον καθρέφτη για να δουν ποιοι έδωσαν όλα αυτά τα προνόμια.
Αλλά εν πάση περιπτώσει πόσο βάρος έχουν τα επιδόματα και πόσο οι μίζες, τα σκάνδαλα και οι λαμογιές;

Πηγή