Του Θανάση Νικολαΐδη
ΠΕΣ, λοιπόν, πως «σωθήκαμε» με δανεικά, έπεσε το παραδάκι της 5ης δόσης, δεν πάμε για εκλογές (οι πολιτικοί ξαναβρήκαν τον ύπνο τους) κι εμείς δεν βλέπουμε εφιάλτες. Το πρώτο που μας βασανίζει είναι πώς μοιράζεται το χρήμα, ποιες «τρύπες» κλείνουν, ποιες… τσέπες ξαναγεμίζουν. Με τις (μη) υπάρχουσες δομές και με την υπάρχουσα νοοτροπία. Σε όλα τα επίπεδα και τηρουμένων των αναλογιών. Με «συνήθειες» που μας χαντάκωσαν και με την ατιμωρησία κλεφτών κάθε λογής, τάξεως και «ιδεολογίας».
ΑΝ, λοιπόν, το χρήμα πέσει στο ξερό χωράφι που διψάει και οι άρπαγες περιμένουν, τι νόημα έχει να μας δανείζουν και να τους ξοφλάμε γεμίζοντας «τον πίθο των Δαναΐδων»; Αν δεν αλλάξουν οι δομές κι έχουμε μια απ’ τα ίδια, δεν περισσεύει δραχμή, αλλά κι αν περισσέψει, δεν πρόκειται κανένας να τη δει στο τραπέζι της μοιρασιάς.
ΜΙΑ ματιά στο χθες και μια στο σήμερα, μας γεμίζει απογοήτευση. Χωρίς να αγνοούμε τα κάποια βήματα, δειλά και με ρυθμούς χελώνας. Με τον νόμο, για παράδειγμα, περί (μη) ευθύνης κ.λπ. ανέπαφο, περίμενε και άλλους μιζαδόρους του… μέλλοντος. Με τους «αγωνιστές» του καμποτάζ και τους… ηρωικούς δολιοφθορείς του ΠΑΜΕ, μην περιμένεις τουρισμό. Με τη σπατάλη στα υπουργεία και με τα πιράνχας στις προμήθειες, με την (αμαρτωλή και υδροκέφαλη) ΕΡΤ στην ίδια ρότα τι να περιμένεις;
ΑΝ δεν αλλάξουν οι δομές στη χώρα όπου κλέβουν ακόμα και καλώδια των συρμών και σιδερογραμμές, μουντζουρώνουν τις ταμπέλες με τα σήματα της τροχαίας, αφήνουν τα ολυμπιακά ακίνητα να «σκουριάζουν» και σε κλέβουν ακόμα και στη βενζίνη… Κι αν βάλεις δίπλα στον πένητα συνταξιούχο εκείνον της «Αγροτικής» με τα 2.800 το μήνα και τα 150.000 εφ’ άπαξ και δεν δεις φως για δίκαιο και ισότητα, περίμενε την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Ωστόσο, μια του κλέφτη κ.λπ. Η βουλή θα συνεδριάζει, οι κλέφτες θα καμαρώνουν, το (δανεικό) χρήμα θα χάνεται στις καταβόθρες και τα ίχνη του στους κωδικούς της Ελβετίας.
