H διαπίστωση του Πρετεντέρη σήμερα στο άρθρο του στα ΝΕΑ, άκρως ρεαλιστική.
Ο Πρετεντέρης γράφει ότι "ο τόπος βαδίζει στον γκρεµό και το έχουµε ρίξει στην κουβέντα. Η οικονοµία βουλιάζει κι εµείς το συζητούµε. Η χώρα απειλείται και...
ψάχνουµε να βρούµε ποιος θα συµφωνήσει και ποιος θα διαφωνήσει µε τον άλλον. Ελεος". Έτσι ακριβώς είναι. Το ζητούμενο για να διασωθεί η οικονομία δεν είναι η συναίνεση αλλά η αποτελεσματικότητα της οικονομικής που ΔΕΝ θα εξαθλιώνει τους πολίτες. Διαβάστε το σημερινό άρθρο του :
ΚΟΥΒΕΝΤΑ Ή ΔΟΥΛΕΙΑ;
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΚΑΤΑ ΤΟΝ Α’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ, το γερµανικό Γενικό Επιτελείο τηλεγραφεί στο αυστριακό: «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ στο µέτωπο σοβαρή αλλά όχι καταστροφική». ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΙ απαντούν: «∆ΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ καταστροφική αλλά όχι σοβαρή». Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ταιριάζει γάντι στην περίπτωσή µας. ΓΙ’ ΑΥΤΟ και προκύπτει η προφανής ερώτηση. Μήπως ήλθε η ώρα να αφήσουµε την κουβέντα και να κάνουµε καµιά δουλειά; ∆ΙΟΤΙ ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΕΣ τώρα ακούω για συναντήσεις, συνεννοήσεις, συνεδριάσεις, συνεργασίες, συναινέσεις, αλλά δεν βλέπω κανέναν να δουλεύει. Μια κακόγουστη µικροκοµµατική κλωτσοπατινάδα για το ποιος θα στριµώξει ποιον. Ο ΤΟΠΟΣ ΒΑ∆ΙΖΕΙ στον γκρεµό και το έχουµε ρίξει στην κουβέντα. Η οικονοµία βουλιάζει κι εµείς το συζητούµε. Η χώρα απειλείται και ψάχνουµε να βρούµε ποιος θα συµφωνήσει και ποιος θα διαφωνήσει µε τον άλλον. Ελεος. ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ότι τα έχει αυτά ο Ελληνας. Ακόµη κι ο Ευρυβιάδης µε τον Θεµιστοκλή (που λέει κι ο Καρατζαφέρης) το κουβέντιασαν εξαντλητικά πριν ναυµαχήσουν στη Σαλαµίνα. ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ την εποχή της Σαλαµίνας είχαν τέτοιες πολυτέλειες. Ούτε οι αγορές τούς κυνηγούσαν, ούτε τα spreads τούς ένοιαζαν, ούτε η τρόικα τους έκανε δύσκολη τη ζωή. ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ: ο Ευρυβιάδης τα βρήκε µε τον Θεµιστοκλή για να πολεµήσουν τους Πέρσες, όχι για να κόψουν τις συντάξεις και τα αφορολόγητα… Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ δήλωσε ότι θα επιµείνει στον δρόµο της συνεννόησης. Πολύ ωραία και καλά θα κάνει. Ας ξεκινήσει, όµως, από την Μπιρµπίλη, τη Λούκα, τη Μαριλίζα, τον Παπουτσή, τον ∆ιαµαντίδη και τα άλλα παιδιά. ∆ΕΝ ΞΕΡΩ αν θα αποδειχτεί ευκολότερο από τη συνεννόηση µε τον Σαµαρά, αλλά είναι σίγουρα χρησιµότερο. ∆ιότι µια κυβέρνηση µπορεί θαυµάσια να κυβερνήσει ακόµη κι αν δεν συµφωνεί η αντιπολίτευση. Αποκλείεται, όµως, να κυβερνήσει αν δεν συµφωνούν οι υπουργοί της. ∆ΕΝ ΜΠΟΡΩ, λοιπόν, να πω αν η κουβέντα περί συναίνεσης έκλεισε ή δεν έκλεισε τον κύκλο της. Αλλά, µεταξύ µας, ελάχιστα ενδιαφέρει. Ο ΤΟΠΟΣ διαθέτει κυβέρνηση, διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, διαθέτει ακόµη και πολιτικές δυνάµεις που γενικά συναινούν µε την κυβέρνηση, όπως ο Καρατζαφέρης και η Ντόρα. ∆εν υπάρχει, λοιπόν, καµία δικαιολογία για τόσο πολλή κουβέντα και για τόσο λίγη δουλειά. ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΙ πως ο δρόµος για τη συναίνεση είναι εξαιρετικά απλός. Αν η κατάσταση αρχίσει να βελτιώνεται, αν η κυβερνητική πολιτική φανεί ότι αποδίδει αποτελέσµατα, τότε πολλοί θα τη χειροκροτήσουν και θα συµφωνήσουν µαζί της. ΟΣΟ, ΟΜΩΣ, κοστίζει χωρίς να αποδίδει, όπως συµβαίνει έως τώρα, είναι βέβαιο ότι κανείς δεν θα τρέξει να αγοράσει εισιτήριο για τον «Τιτανικό».
