Στην κακή οργάνωση και στη μη εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσία περί μεταμοσχεύσεων αποδίδουν οι αρμόδιοι Σύλλογοι στην Ελλάδα τη στασιμότητα στις σωτήριες επεμβάσεις. Ασθενείς και μεταμοσχευμένοι δηλώνουν πως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μη επάνδρωση των αρμόδιων φορέων, η οποία ξεκινά από το ίδιο το υπουργείο Υγείας. Επιπλέον, τονίζουν πως...
με τη «μετατροπή» αιμοκαθερούμενου σε μεταμοσχευμένο, τα Ταμεία θα εξοικονομούσαν σε δέκα χρόνια έως 1 δισ. ευρώ το χρόνο, εάν πραγματοποιούσαν 500 μεταμοσχεύσεις ανά έτος, όσες δηλαδή κάνουν οι Πορτογάλοι. «Αυτό που χρειάζεται είναι η εφαρμογή του νόμου και όχι νέος νόμος», τόνισε χθες ο πρόεδρος του Συλλόγου Μεταμόσχευσης Καρδιάς και Φίλων της Μεταμόσχευσης «ΣυνεχίΖΩ», δρ Νίκος Καραφόλας. «Στο νόμο προβλέπονται 23 θέσεις προσωπικού στον κεντρικό Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων στην Αθήνα, ενώ διαθέτει προσωπικό τεσσάρων ατόμων. Στο υπουργείο Υγείας θα έπρεπε να υπάρχει τμήμα και μόνο ένα άτομο. Οι γιατροί στα νοσοκομεία δεν έχουν κίνητρα και εκπαίδευση και δεν συνεργάζονται», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Καραφόλας. Μάλιστα η μη εκπαίδευση των γιατρών σε μονάδες εντατικής θεραπείας, αλλά και η έλλειψη οικονομικού κινήτρου «καθηλώνουν» τις διαδικασίες της μεταμόσχευσης στη χώρα μας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του μεγαλύτερου νοσοκομείου της Ελλάδας, του «Ευαγγελισμού» το οποίο την τελευταία δεκαετία έχει δώσει λιγότερα μοσχεύματα από το Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης. Ένα ακόμη «αγκάθι» του συστήματος είναι ότι οι υπεύθυνοι από τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) δεν προσεγγίζουν τις οικογένειες μαζί με τον ΕΟΜ όπως ορίζει ο νόμος, αλλά η προσέγγιση γίνεται μόνο από του γιατρούς της ΜΕΘ, «ενέργεια που συχνά υπό ψυχική φόρτιση και σωματική κούραση έχει διαφορετικά αποτελέσματα», υποστηρίζει η γραμματέας του Σωματείου Ηπατομεταμοσχευθέντων Ελλάδος «ΗΠΑΡχω», Χριστίνα Θεοδωρίδου. «Νόμο είχαμε. Απλώς δεν τον εφαρμόζαμε», επισήμανε ο κ. Καραφόλας και εξήγησε ότι η οδηγία της ΕΕ του Ιουλίου 2010 για την ασφάλεια των μεταμοσχεύσεων θα μπορούσε να υιοθετηθεί δίχως την ανάγκη νέου νόμου. Ο κ. Καραφόλας εξέφρασε σοβαρές επιφυλάξεις και για την εικαζόμενη συναίνεση, λέγοντας ότι η υλοποίηση αυτής της ρύθμισης στις ευρωπαϊκές χώρες δείχνει ότι παντού πρέπει να υπάρχει συναίνεση της οικογένειας. 
