Τα έλεγε πριν από χρόνια ο εκφραστής της εθνικής μας καλοτυχίας Κων/νος Μητσοτάκης. «Το παιδί δεν κάνει για πρωθυπουργός» έλεγε, αλλά κανείς μας δεν του έδωσε σημασία.
Ξέχασε όμως ο Μητσοτάκης την ύπαρξη και τη θέληση του αντίπαλου δέους! Όχι του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά της Μαμάς Μαργαρίτας.
Έτσι μ’ αυτά και μ’ αυτά το είδαμε κι αυτό, τον Γιώργο Παπανδρέου πρωθυπουργό. Και μετά τα είδαμε όλα.
Τα πράγματα ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς για τον Γιώργο.
Πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες τον ανακήρυξαν πρόεδρο του ΠαΣοΚ με την εντολή να αλλάξει τους πάντες και τα πάντα και εκείνος του έδωσε και κατάλαβε. Τέτοιες ριζικές αλλαγές είχαμε πολύ καιρό να δούμε σε κόμμα και, αργότερα, σε κυβέρνηση.
Άλλαξε τα ονόματα των υπουργείων, έδωσε άλλο νόημα σε γνωστές έννοιες όπως ο για παράδειγμα...
στην έννοια του σοσιαλισμού και γενικά πρωτοτύπησε σε όλους τους τομείς.
Αντίπαλος τους Γιώργου στις βουλευτικές εκλογές ήταν ένας δεινός χειριστής ηλεκτρονικών παιχνιδιών και λάτρης του καλού γύρου. Άρα, από φυσική κατάσταση…μηδέν.
Βούτυρο στο ψωμί του Γιώργου ο οποίος στη δεύτερη αναμέτρησή τους τον κατατρόπωσε.
Ο Γιώργος, όπως όλοι γνωρίζουν, έχυσε και εξακολουθεί να χύνει πολλά κιλά ιδρώτα για το καλό του τόπου, σε γυμναστήρια, κολυμβητήρια, ποδηλατοδρόμια και γενικά σε χώρους αλίευσης συνεργατών και μετέπειτα βουλευτών και υπουργών.
Βρήκε και λεφτά για τον κόσμο, το ανακοίνωσε κιόλας πως «λεφτά υπάρχουν» και ο κόσμος τον πίστεψε μα κυρίως τον ψήφισε ή χειρότερα, τον ψήφισε μα κυρίως τον πίστεψε.
Ο χρόνος κυλούσε, οι μέρες περνούσαν, ο Γιώργος άρχισε να σχίζει τους αιθέρες κάνοντας αμέτρητα ταξίδια σε γνωστά και πολυσύχναστα μέρη.
Η Νέα Υόρκη, το ΔΝΤ, η Ευρώπη και μια νεοσύστατη χώρα η Τρόικα υπήρξαν οι πιο τακτικοί προορισμοί τού, ιπτάμενου πλέον, πρωθυπουργού.
Ταξίδευε και μάζευε ιδέες, άκουγε συμβουλές και διαλαλούσε την πρόθεσή του να ξεπουλήσει ότι καλύτερο και πολυτιμότερο απέμεινε στη χώρα της οποίας ήταν πρωθυπουργός.
Ξεπουλάει τη ΔΕΗ και δίνει προίκα στο γαμπρό τα κοιτάσματα λιγνίτη που έχει η ΔΕΗ ως ιδιοκτησία, αξίας 700 δις ευρώ, παρακαλώ, όταν η αξία των κοιτασμάτων πετρελαίου που υπάρχουν στη χώρα μας δεν ξεπερνάει, όπως λένε οι ειδικοί, τα 70 δις ευρώ.
Λέγεται ότι ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία έγινε για κοιτάσματα λιγνίτη πολύ μικρότερης αξίας.
Ξεπουλάει τα λιμάνια, είχε ήδη αρχίσει ο προκάτοχός του, τον ΟΤΕ, τους δρόμους, τα νησιά και πάει λέγοντας.
Στα διαλείμματα των ταξιδιωτικών του αναζητήσεων, υπέγραφε και κανένα μνημόνιο μαζί με τον Αντώνη, τον άλλο Γιώργο και τη Ντόρα και το έκανε, αν και αντισυνταγματικό, νόμο του κράτους.
Εν τω μεταξύ του είπαν πως πρέπει να αρχίσει να τρομοκρατεί τον κόσμο με τον μπαμπούλα της χρεοκοπίας. Κι αυτός το παράκανε.
Όπου κι αν βρισκόταν μιλούσε για χρεοκοπία μέχρι που του τράβηξαν το μουστάκι, τα πέραν του Ατλαντικού αφεντικά και του συνέστησαν να καλμάρει λίγο γιατί υπάρχουν και ασφαλιστικές εταιρείες αμερικάνικων συμφερόντων, και όχι μόνο, που θα χάσουν αρκετά δις δολάρια αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει.
Έλα όμως που οι «κακοί» δεν έχουν πάντα τα ίδια συμφέροντα!
Οι δανειστές θέλουν τα λεφτά τους τώρα για να μειώσουν τη χασούρα, οι εργοδότες θέλουν τα δικαιώματά τους πίσω τα οποία τους είχαν κλέψει οι εργαζόμενοι τον προηγούμενο αιώνα, οι στοιχηματζήδες θέλουν το αντίθετο από αυτό που φαίνεται ότι στοιχημάτισαν και πάει λέγοντας.
Τα’ παιξε ο Γιώργος, φούντωσε και ο κόσμος βλέποντας στις φορολογικές δηλώσεις που υπέβαλλαν τη μείωση των εισοδημάτων του και βγήκε στους δρόμους, γέμισε τις πλατείες, αφού γέμισε πρώτα με οργή και θυμό, αντιδρώντας σφόδρα και με τρόπο πρωτοφανή και πρωτόγνωρο.
Οι φίλοι του Γιώργου σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική του ζητούσαν να πάρει από τον κόσμο όλο και πιο πολλά, να ψηφίσει νόμους όλο και πιο σκληρούς, μέχρι που κατάλαβε πως δεν μπορεί άλλο και άρχισε το πανηγύρι με την κυβέρνηση να έχει γίνει «για τα πανηγύρια».
Ζήτησε συναίνεση, αλλά δεν τη βρήκε. Μετά άρχισε το παζάρι, ακόμη και της ίδιας του της πρωθυπουργίας, αλλά η κωμωδία κατέληξε σε τραγωδία. Μόνο ο Καρατζαφέρης ένιωσε τον πόνο του πρωθυπουργού, αλλά δυστυχώς δεν έφτανε.
Το αποτέλεσμα του παζαριού, δεν κατέληξε σε γάμο, αλλά σε έναν ανασχηματισμό παρωδία.
Δέκα υπουργοί, αν δεν κάνω λάθος, ήταν και στις κυβερνήσεις Σημίτη (πάει και η συμφοιτήτριά μου η Τίνα).
Ο Γιώργος εκπλήρωσε την εντολή όλων όσων τον ανέδειξαν πρόεδρο του ΠαΣοΚ.
Τα άλλαξε όλα θυμίζοντάς μας ένα παλιό σύνθημα που έλεγε «Το ΠαΣοΚ είναι παντού».
Το παράξενο(;) είναι πως τα ΜΜΕ άρχισαν να εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους στο νέο κυβερνητικό σχηματισμό.
Τι άλλο θα δούμε και θα ακούσουμε;
Μάλλον φύσηξε αέρας εκλογών στις οποίες, ενδεχομένως, τον κύριο λόγο να τον έχουν οι «πλατείες».
