Καλύτερα να με χαρακτηρίσουν μηδενιστή παρά ψεύτη και υποκριτή.
Επί τρεις και πλέον βδομάδες οι αγανακτισμένοι δίνουν καθημερινά το παρόν στις πλατείες σ’ όλη την Ελλάδα.
Όλοι χαιρετίσαμε και στηρίξαμε το κίνημα των αγανακτισμένων.
Ειδικά το διαδίκτυο και τα ελεύθερα ιστολόγια αφιέρωσαν πολύ χώρο και χρόνο στηρίζοντας τους αγανακτισμένους και τις κινητοποιήσεις τους.
Μέχρι σήμερα αυτά που κέρδισε το κίνημα των αγανακτισμένων είναι ελάχιστα.
Τα μέτρα της κατοχικής κυβέρνησης περνάνε κάθε μέρα.
Τα γιούχα, οι αποδοκιμασίες και τα γιαουρτώματα δεν πτοούν τους σάπιους πολιτικούς.
Η κατοχή συνεχίζεται και η εκποίηση-ξεπούλημα της χώρας προχωράει με ταχείς ρυθμούς.
Εδώ ξεπροβάλει το ακανθώδες ερώτημα.
Γιατί οι συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων δεν έχουν σχεδόν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα;
Φυσικά δεν φταίει η συμμετοχή που ήταν και είναι πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα.
Φυσικά δεν φταίνε τα κόμματα που ήταν και είναι ανύπαρκτα στους χώρους συγκέντρωσης.
Τότε τι φταίει;
Μήπως η όλη διαδικασία είναι βαλβίδα διαφυγής της ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης;
Μήπως υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι αρχηγίσκοι που ζητούν την πρωτοκαθεδρία στην καθοδήγηση του κινήματος;
Μήπως οι συμμετέχοντες τελικά έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις και θέσεις περί του πρακτέου;
Μήπως υπάρχει δυσκολία στην εξεύρεση κοινής στάσης και κοινών πρακτικών για την προώθηση των λαϊκών αιτημάτων;
Μήπως η παντελής έλλειψη πολιτικής πρότασης για το τι μέλει γενέσθαι;
Η γνώμη μου είναι ότι αυτά φταίνε ίσως και κάποια άλλα.
Έχω ξαναγράψει ότι όσο το κίνημα παραμένει στην διαμαρτυρία (ειρηνική ή όχι) και δεν κάνει συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις (που θα ζυμωθούν απ’ το λαό για να αποκτήσουν δυναμική αλλαγών) δεν πρόκειται να φέρει αλλαγές στην εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική της υπό την τρόικα κυβέρνησης.
Στις πλατείες επικρατεί η άποψη ότι το πρόβλημα δεν θα λυθεί με κομματικό τρόπο. Η άποψη αυτή αν και πλειοψηφική είναι λάθος.
Τα σημερινά κόμματα έχοντας δημιουργήσει το πρόβλημα δεν μπορούν να το επιλύσουν. Σωστά!
Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που θα λυθούν τα σημερινά αδιέξοδα.
Η διαδικασία πρέπει να είναι πολιτική και πολιτική διαδικασία προϋποθέτει κόμματα. Τα περί άμεσης δημοκρατίας και η αρχαιολαγνεία μόνο ζημιά κάνουν. Είναι ανεφάρμοστα.
Η αποχή των πολιτών από κομματικές διαδικασίες είναι λάθος και δεν οδηγεί σε διέξοδο αλλά διευκολύνει το ήδη υπάρχον σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό.
Αυτοί που τάσσονται με τη δημιουργία νέων κομμάτων ας προχωρήσουν, ποιος τους εμποδίζει; Γιατί δεν το αποτολμούν;
Ήδη υπάρχουν κάποιες νέες δημιουργίες κομμάτων που δεν έχουν σχέση με το παρελθόν. Ας τα πλαισιώσουν. Ποιος τους εμποδίζει;
Αυτοί που αν και αγανακτισμένοι εξακολουθούν να στηρίζουν κάποιο απ’ τα υπάρχοντα κόμματα γιατί γυρίζουν την πλάτη τους σ’ αυτά; Γιατί αφήνουν τα υπάρχοντα κομματόσκυλα να αποφασίζουν; Γιατί παραχωρούν τις πρωτοβουλίες στους σάπιους και φθαρμένους πολιτικούς;
Αυτή η στάση διευκολύνει την παντοδυναμία των κομματικών μηχανισμών που νέμονται την κομματική εξουσία προς όφελός τους και σε βάρος και των κομμάτων τους και της χώρας.
Οι αλλαγές στα ήδη υπάρχοντα κόμματα (για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν σ’ αυτά) δεν θα γίνουν απ’ τους βολεμένους των κομματικών μηχανισμών αλλά από τους νέους που με την συμμετοχή τους θα αλλάξουν τους ενδοκομματικούς συσχετισμούς και θα συνεισφέρουν με προτάσεις και πράξεις στις αναγκαίες κομματικές αλλαγές.
Οι αλλαγές στα κόμματα γίνονται από τα μέσα και όχι από τα έξω.
Αλλάζοντας κάπως το θέμα αναρωτιέμαι η πλατεία έχει διευκρινίσει τι ακριβώς θέλουμε σαν Έλληνες, που πάμε; Πως θα πάμε, Σε τι πιστεύουμε;
Πολλοί θέτουν ζήτημα αλλαγής του Ελληνικού δόγματος με κάποιο άλλο που θα εγγυηθεί την ύπαρξή μας σαν Έθνος και σαν λαός.
Τα όσα δυτικοευρωπαϊκά μας επιβλήθηκαν από την ανασύσταση του Ελληνικού κράτους πρέπει μας λένε να τα απορρίψουμε. Ναι! Με τι θα τα αντικαταστήσουμε; Υπάρχουν προτάσεις Που είναι αποδεκτές απ’ την πλατεία;
Συμφωνούν με τον Κοντογιώργη; Με τον Γιανναρά; Με ποιον;
Στο οικονομικό πεδίο ενστερνίζονται τις απόψεις του Βαρουφάκη; Του Καζάκη; Του Καισάριου; Τίνος τέλος πάντων.
Σε όλα όσα προανέφερα η πλατεία οφείλει να απαντήσει διαφορετικά ο κόσμος θα κουραστεί, το κίνημα θα εκφυλιστεί αν δεν αυτοακυρωθεί και στο τέλος θα ‘χει γίνει μια τρύπα στο νερό.
