Η ανάδειξη του κ. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία της χώρας και η κυβερνητική θητεία του, σίγουρα θα αποτελέσει φαινόμενο, άξιο μελέτης.
Πως, δηλαδή, ένας πολιτικός, περιορισμένων δυνατοτήτων, εκμεταλλευόμενος την οικογενειακή παράδοση, τον κομματικό στρατό που δημιούργησε ο πατέρας του και το σύστημα διαπλοκής, που γιγάντωσε το κόμμα του, κατάφερε παραπλανώντας έναν έξυπνο, υποτίθεται, λαό να ..κλέψει μια τεράστια νίκη.
Πώς στη συνέχεια, αναιρώντας όλες τις προεκλογικές του δεσμεύσεις πέτυχε, χωρίς ισχυρές αντιστάσεις, να υποδουλώσει τη χώρα με το μνημόνιο, το οποίο μάλιστα για αρκετούς μήνες μας το παρουσίαζαν ως λύση σωτηρίας!
Τελικά ο Λίνκολν είχε δίκιο! Δεν μπορείς να παραπλανάς πολλούς, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η πολιτική αποκαθήλωση του κ. Παπανδρέου, θα επερχόταν, ούτως ή άλλως νομοτελειακά, με δεδομένες της ικανότητες του ανδρός. Επιταχύνθηκε, όμως, από το γεγονός ότι , σε μια έξαρση αλαζονείας, επέλεξε να κυβερνήσει με φίλους και κολλητούς. Λες και διοικούσαν ΜΚΟ!
Ενδεχομένως, ο κ. Παπανδρέου θα είναι ο τελευταίος Πρωθυπουργός που έλαβε λευκή επιταγή. Από εδώ και στο εξής τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Και αυτό είναι μια …προσφορά του στη χώρα.
Η δεύτερη, εξ ίσου …μεγάλη προσφορά, είναι ότι οδηγεί το ΠΑΣΟΚ σε μια στρατηγική ήττα. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ευθύνονται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, για το σημερινό κατάντημα της χώρας. Όμως το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, στρατηγική ήττα δεν υπέστη. Για αυτό και ανέκαμπτε σχετικά σύντομα. Ό κ. Παπανδρέου κατάφερε να διαλύσει τον μεγαλύτερο μύθο της μεταπολίτευσης, με τον οποίον γαλουχήθηκε η ελληνική κοινωνία από το 1981 και μετά, ότι δηλαδή «με το ΠΑΣΟΚ περνάμε καλά!» Του έφτασαν 20 μήνες! Το ΠΑΣΟΚ για πρώτη φορά «τα σπάει» με το σκληρό κομματικό του πυρήνα.
Η τρίτη μεγάλη προσφορά του κ. Παπανδρέου, είναι ότι αρχίζει να ξυπνάει έναν λαό, που εδώ και αρκετά χρόνια, είχε μάθει να ζεί σε μια εικονική πραγματικότητα. Χάρη στην …διακυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, η ελληνική κοινωνία συνειδητοποιεί ότι το πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται επειγόντως επανίδρυση! Και όχι μόνο αυτό! Η κοινωνία δείχνει έτοιμη να αναλάβει και το σχετικό κόστος.
Όμως, η μεγαλύτερη ….προσφορά του κ. Παπανδρέου είναι ότι αποδομεί το λεγόμενο «σύστημα ΠΑΣΟΚ»! «Κρατικοδίαιτοι» εργολάβοι και προμηθευτές, διαπλεκόμενα ΜΜΕ, επαγγελματίες συνδικαλιστές, κομματική ελίτ, βρίσκονται αντιμέτωποι με την κατάρρευση και ελάχιστοι απ’ αυτούς θα επιβιώσουν στην καινούργια ημέρα που ξημερώνει.
Το κόστος του …πειράματος
Μπορεί το σύστημα ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται υπό κατάρρευση και ο πολιτικός βίος που απομένει στην Κυβέρνηση Παπανδρέου βραχύς, αλλά ο πρωθυπουργός οφείλει να δώσει στον ελληνικό λαό κάποιες απαντήσεις:
Πρώτον, γιατί καθυστέρησε επί έξι μήνες να πάρει μέτρα και τελικώς οδήγησε τη χώρα στο μνημόνιο; Πως δικαιολογεί την απραξία του;
Δεύτερον, γιατί αποδέχθηκε, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, όρους που ήξερε ότι δεν μπορούσε να εκπληρώσει;
Τρίτον, πόσο τελικά θα κοστίσει σ΄εμάς, αλλά και στις γενιές που έρχονται τα μνημόνια που έχει υπογράψει;
Τέλος, γιατί συνεχίζει να επιμένει σε μια πολιτική, που σύσσωμη η κοινωνία του φωνάζει ότι είναι αδιέξοδη;
Ο ελληνικός λαός, μια αυτός πληρώνει τον ….λογαριασμό, οφείλει να γνωρίζει πόσο κόστισε τελικά το project «Παπανδρέου Πρωθυπουργός»;
Αν δεν το κάνει αυτό ο κ. Παπανδρέου (που μάλλον αποκλείεται) αυτή ας είναι μια δέσμευση που θα τηρήσει η επόμενη κυβέρνηση.
Πρωθυπουργός υπό κηδεμονία…
Ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται αντιμέτωπος με μια κρίση που τον ξεπερνά και την οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί. Η πρωθυπουργία απεδείχθη βάρος ασήκωτο και η χαρά κράτησε λίγο. Κάθε μέρα βυθίζεται όλο και περισσότερο. Είναι παγιδευμένος σε κινούμενη άμμο. Τελικά είχε δίκιο όταν έλεγε ότι «σύντομα οι πολίτες θα μας πάρουν με τις πέτρες».
Η χώρα εδώ και μέρες ήταν ουσιαστικά ακυβέρνητη. Την Τετάρτη, με μια πρωτοφανή ενέργεια, ο κ. Παπανδρέου υπέβαλε την παραίτησή του στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό δεν έχει ιστορικό προηγούμενο! Δείχνει το μέγεθος της απόγνωσης στην οποία βρίσκεται.
Την Πέμπτη, όλη μέρα, οι …άνθρωποι του έβγαζαν σκελετούς από τα ντουλάπια και ανακάλυπταν φανταστικούς εχθρούς! Το απόγευμα τους κατατρόπωσαν (προσωρινά) και η …ηρεμία αποκαταστάθηκε! Αργότερα, άρχισαν τα νέα για τη …..νέα κυβέρνηση. Χθές ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός των …βαρώνων.
Ο …παραιτημένος πρωθυπουργός βρίσκεται υπό κομματική …ομηρία. Αρκετά με τα πειράματα, ανέλαβαν δράση οι …βαρώνοι. Εχουμε πλέον έναν πρωθυπουργό ο οποίος, δέσμιος των αδυναμιών και της αποτυχίας του, αναγκάστηκε να μοιραστεί την εξουσία με τον …υποψήφιο διάδοχό του! Κατά κάποιο τρόπο επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος που έκανε ο κ. Καραμανλής με την κα Μπακογιάννη! Πιθανότατα θα έχει και το ίδιο τέλος!
Και επειδή ο βίος αυτής της κυβέρνησης θα είναι άδοξος, θα παρασύρει στην πτώση του και τους ..βαρώνους. Μήπως τελικά ο πρωθυπουργός το …μισούσε το ΠΑΣΟΚ!
Ειλικρινώς δεν έχω πειστεί τι θα προτιμούσε ο κ. Παπανδρέου. Να συγκυβερνήσει με τον κ. Σαμαρά ή να ….παραδοθεί στους κομματικούς βαρώνους; Ιδού η απορία…
ΥΓ: Βέβαια η αποτυχία του πειράματος εξετάζεται από την πλευρά του ελληνικού λαού. Γιατί μπορεί για κάποιους άλλους το πείραμα να εξελίσσεται κατ΄ευχήν!
