Δυστυχώς, μερικά εικοσιτετράωρα πριν το οριστικό ξεπούλημα της πατρίδα μας, λίγες μόνο ημέρες πριν πέσουν οι δυνατές υπογραφές και ανακοινωθεί η επιλεκτική χρεοκοπία (όρος ανύπαρκτος στην οικονομία, που εφευρέθηκε για να χρυσώσει το «χάπι» ο Βενιζέλος) η Ελλάδα γνωρίζει τις χειρότερες στιγμές της…
Προσωπικά, δεν βλέπω σαν χειρότερα την επερχόμενη εξαθλίωση μέσα από την συνεχόμενη ανεργία, την αλματώδη αύξηση φόρων και αγαθών… δεν βλέπω τα χειρότερα από την πιθανότατη καταλήστευση του εθνικού μας πλούτου, ούτε ακόμη και από την σοβαρή πιθανότητα να αντιμετωπίσουμε την σμίκρυνση της χώρας προκειμένου να ικανοποιηθούν τα γεωπολιτικά σχέδια των αμερικανών… Δυστυχώς, η επιλεκτική χρεοκοπία έχει επέλθει στην χώρα μας ήδη… Η χρεοκοπία του πνεύματος, είναι γεγονός. Και αυτό επιβεβαιώνεται από τις γεμάτες παραλίες, στις οποίες έχουν τρέξει οι Έλληνες πολίτες για να δροσιστούν… Ποσώς τους ενδιαφέρει για τα όσα επιλεκτικότατα έρχονται και που θα τους κάψουν τα σπίτια, θα τους ρημάξουν την ζωή και θα τους καταστήσουν ανελεύθερους που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες των επιλεκτικά ελεύθερων…!
Πώς όμως συνέβη αυτό; Πώς μπόρεσε ο Έλληνας να στραφεί στις παραλίες τη στιγμή που έπρεπε να συσπειρωθεί και να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα του; Ποιοι κατάφεραν πάλι να τον αποπροσανατολίσουν και να τον οδηγήσουν σαν πρόβατο στη σφαγή; Το «ναρκωτικό», το παραισθησιογόνο (ή χαρακτηρίστε το όπως αλλιώς προτιμάτε) έχει κυκλοφορήσει ήδη. Οι παπαγάλοι το έριξαν με τρόπο στην καθημερινότητά μας. Με σωστή δοσολογία μας έπεισαν πως τον Σεπτέμβριο θα έχουμε δημοψήφισμα ή ακόμη και… εκλογές!!!
Κι εμείς, όλοι μας, ησυχάσαμε, αναπαυτήκατε και μονολογήσαμε πως «τότε θα τους τιμωρήσουμε, τότε θα τους δείξουμε την πόρτα»… Αλίμονο! Τότε δεν θα έχει μείνει ούτε σπίτι, ούτε πόρτα για να δείξουμε στους μεσίτες και μεταπράτες της Παπανδρεϊκής χούντας, αλλά και του υπόλοιπου κοινοβουλευτικού συστήματος που ψελλίζει αλλά δεν τολμά να αποκαθηλώσει το τσίρκο που ανθυποκυβερνά, τους ολίγιστους πατριδοκάπηλους νεοπατριώτες και τον συρφετό των αυτοχαρακτηριζόμενων αντεξουσιαστών… Η χώρα πωλείται, με τους κατοίκους της να δίνονται ως δώρο ανά περιφέρεια, ανά ΔΕΚΟ, ανά μεταλλείο, νησί ή γεώτρηση… Κι εμείς, μοιραίοι, άβουλοι και σαν υπνωτισμένοι χάσκουμε το περιγιάλι το γλυκό που αύριο δεν θα είναι πιά δικό μας…
Οι ημέρες και ο μήνας που έρχονται θα είναι απολύτως καθοριστικής σημασίας, αφού εν μέσω θέρους οι λήσταρχοι και οι νενέκοι τους θα επιδοθούν σε πρωτοφανή σειρά νομοθετημάτων και αρπαγής πλούτου και δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών. Θα δικαιολογούνται, δε, λέγοντας πως είναι κάτι προσωρινό προκειμένου να πεισθούν οι αγορές για να μας επαναφέρουν σε καλύτερη θέση από τον πάτο που έχουμε βρεθεί (γα τους μη γνωρίζοντες, ο πάτος ονομάζεται «επιλεκτική χρεοκοπία») και πολύ σύντομα όλα θα γίνουν καλύτερα… Αυτή θα είναι η δικαιολογία τους (στην οποία ήδη έχουν αφήσει μία «χαραμάδα» αποτυχίας και περαιτέρω χρονικής εφαρμογής της ληστρικής επιδρομής που ετοιμάζουν) για τον διαμελισμό και την πώληση της πατρίδα μας (όχι απαραίτητα και πατρίδας τους).
Δεν καταλάβαμε ακόμη πως γενήκαμε εμπορεύματα στα παζάρια της παγκοσμιοποίησης. Δεν νιώσαμε ακόμη πως ετούτοι οι μυαλοχυμένοι τοποθετήθηκαν για να μας ξεπουλήσουν σαν ζώα, στις στάνες των τραπεζών ή για να γεμίσουμε τα ταμεία των τοκογλύφων και των οικονομικών μας τρομοκρατών… Οι ληστές ξεπουλούν το σπίτι και τα αποδεικτικά στοιχεία του εγκλήματός τους περνάνε στα χέρια των κλεπταποδόχων, εξαφανίζοντας έτσι το έγκλημα. Κι εμείς, μένουμε βουβοί, ελπίζοντας στο θαύμα. Αλλά αυτό το θαύμα δεν το αξίζουμε επειδή στο μυαλό μας επικρατεί η σύγχυση που τόσο περίτεχνα τοποθέτησαν οι σύγχρονοι γενίτσαροι της πατρίδας… Μένουμε να δροσιζόμαστε στις θάλασσες της πατρίδας μας και να καιγόμαστε από την ανείπωτη αδιαφορία μας...
Είμαστε άξιοι της μοίρας που οι ίδιοι φτιάξαμε για τους εαυτούς μας. Είμαστε άξιοι να γινόμαστε εμπορεύματα, αφού τίποτε άλλο δεν έχουμε να προσφέρουμε παρά μόνο την επιτηδευμένη (από άλλους) αδιαφορία μας. Είμαστε άξιοι να γινόμαστε περίγελως αφού δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το μέγεθος της απώλειας που πλησιάζει...
Είμαστε ανάξιοι να επικαλούμαστε αυτά τα οποία προ καιρού αρνηθήκαμε για να εξασφαλίσουμε την βόλεψή μας... Δυστυχώς, γίναμε άβουλα όντα στα χέρια ηλιθίων και ως ηλιθιοδέστεροι αξίζει να πορευόμαστε... Είμαστε ανάξιοι ακόμη και να κλάψουμε για όλα εκείνα χάνουμε και που δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε πως τα χαρίζουμε και δεν μας τα παίρνουν...
Κωνσταντίνος
ΥΓ: Συγχωρέστε με για τον συναισθηματικό τόνο, αλλά τη στιγμή που γινόμαστε σιωπηλά άβουλα εμπορεύματα στις αγορές των τοκογλύφων, νομίζω πως πρέπει πλέον να δεινοπαθήσουμε για να κατανοήσουμε την σύγχυση του νου μας και να ομονοήσουμε για να κερδίσουμε αυτά που σήμερα παραδίδουμε αμαχητί στους μεσίτες των τραπεζιτών
