Ηγεμονική αποχώρηση φαίνεται πως ετοιμάζει για τον εαυτό του ο Γιώργος Παπανδρέου. Διωγμένος, αλλά όχι αποτυχημένος (έτσι τουλάχιστον θέλει να το βλέπει με το... μυαλό του), ο Γιώργος Παπανδρέου στοχεύει στην ίδια του την πτώση από τον Βενιζέλο και από κανέναν άλλο..., αφού θα πληγεί ανεπανόρθωτα (έως επικίνδυνα) το πολιτικό του προφίλ.
Μέσα σε αυτά ακριβώς τα πλαίσια ο Γιώργος Παπανδρέου (για να ακριβολογούμε, οι σύμβουλοι και οι σχεδιαστές της πολιτικής του πορείας) αποφάσισε να μην δεχτεί «μύγα στο σπαθί του» όσον αφορά λαϊκές εκρήξεις και ανατροπή του από τον λαό, οι οποίες αυτομάτως θα τον τοποθετήσουν σε δυσμενέστατη θέση και πιθανότατα θα τον σύρουν στην Δικαιοσύνη με κατηγορίες βαρύτατες. Γι αυτό, είναι διατεθειμένος να χρησιμοποιήσει την πραιτωριανή του φρουρά (βλ. ΜΑΤ και γενικότερα δυνάμεις και υπηρεσίες ασφαλείας) προκειμένου να πατάξει εν τη γενέση της οποιαδήποτε προσπάθεια αποκαθήλωσής του από τους πολίτες. Η συμπεριφορά και η γενικότερη βία των ΜΑΤ τις τελευταίες ημέρες, αποδεικνύει εξάλλου πως αυτό ήδη βρίσκεται σε «λειτουργία».
Το διεθνές περιβάλλον είναι τόσο ασφυκτικό αλλά και η ανάγκη προστασίας της εναπομείνασας διεθνούς αξιοπιστίας του Παπανδρέου και της χώρας κάνουν τις εκλογές με πρωτοβουλία του, απαγορευμένο αλλά ζουμερό καρπό.
Είναι σαφές ότι ο Γιώργος πλέον τις θέλει τις εκλογές ή τέλος πάντων θέλει να φύγει από το προσκήνιο με διεθνώς αποδεκτό και υστερόφημο τρόπο. Και αυτόν τον τρόπο μπορεί να του τον προσφέρει μόνο το κόμμα του και η –έτσι κι αλλιώς- πλήρως αποτυχημένη κυβέρνηση, τα μέλη της οποίας άρχισαν ήδη να ψάχνουν για «σωστικές λέμβους»…
Χωρισμένο στα τρία το υπουργικό Συμβούλιο
Η πρώτη ομάδα αποτελείται από υπουργούς και στελέχη κοντά στον Γ. Παπανδρέου που υποστηρίζουν ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έχει σύρει τον πρωθυπουργό στη δική του στρατηγική που έχει στόχο τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών μέσα στο φθινόπωρο. Με γνώση τού τι λέγεται στο παρασκήνιο, ο κ. Βενιζέλος απάντησε την Παρασκευή ότι οι «πρόωρες εκλογές μόνο κακό μπορούν να κάνουν στον τόπο» , η επιλογή ωστόσο του Γ. Παπανδρέου να παραμένει αδρανής στις αλλεπάλληλες ενδοκυβερνητικές κόντρες ενισχύει αυτές τις αιχμές.
Η δεύτερη ομάδα συγκεντρώνει στελέχη (πολλοί από τους οποίους είναι και πολιτικοί φίλοι του αντιπροέδρου της κυβέρνησης) που θεωρούν ότι η κατάσταση στην οικονομία είναι δεδομένη και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά με πολιτική διαπραγμάτευση υποστηρίζοντας μάλιστα ότι ο κ. Βενιζέλος έχει πιθανότητες να φέρει αποτελέσματα, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, όπως λένε, δεν διαπραγματευόταν και πέραν των αρνητικών αποτελεσμάτων στην οικονομία η κυβέρνηση υπέστη και πολιτική ήττα με την τακτική που ακολουθούσε ο σημερινός υπουργός Περιβάλλοντος.
Η τρίτη ομάδα αριθμεί δελφίνους, που επιχειρούν να διαχωρίσουν τη θέση τους τόσο από τον πρωθυπουργό όσο και από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών. Είναι αυτοί που… ψιθυρίζουν ότι ο Γιώργος τελείωσε και ο Βενιζέλος δείχνει ότι δεν μπορεί, προαναγγέλλουν στρατηγική ήττα του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές και προετοιμάζονται (όπως και όλα τα στελέχη με αρχηγικές βλέψεις που ανήκουν στις δύο προηγούμενες ομάδες) για την επόμενη ημέρα….
Εκλογές όμως θα γίνουν μονό εάν η κυβέρνηση χάσει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Αυτό θα είναι διεθνώς αποδεκτό και απελευθερωτικό για όλους.
Είναι πολύ πιθανό οι αγανακτισμένοι και η κοινωνία θα βάλουν ξανά πολύ πίεση στους βουλευτές. Με την συμμετοχή Βενιζέλου στην κυβέρνηση οι βουλευτές χωρίς τις ρετσινιές πλέον του 2007 (Βενιζελικοί -Παπανδρεικοί) θα ανεξαρτητοποιηθούν πιο εύκολα.
Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα ομαδοποίησης και διάσπασης με ένα συμπαγές τμήμα βουλευτών να «την κάνει» παίρνοντας μαζί του την διακήρυξη της 3 Σεπτέμβρη και… τα πάντα όλα.
Η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ χάνει μέλη συνεχώς σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία και αυτό δεν θα πάει πολύ μακριά ακόμη. Το να πέσει η κυβέρνηση είναι το μόνο εφικτό σενάριο για να πάμε σε πρόωρες εκλογές. Οπότε στην κυβέρνηση ισχύει το συνεχίζουμε και όσο πάει.
Ταυτόχρονα, όμως, υποβάλλονται συνεχείς παραιτήσεις και αποστασιοποιήσεις στελεχών, μελών και συνδικαλιστικών ομάδων που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ.
Στον αντίποδα όλων αυτών, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν κάνει απολύτως τίποτε. Κι δεν σκοπεύει να κάνει τίποτε. Έχει αφήσει τα γεγονότα να τρέχουν, αφού το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να δημιουργηθεί κλίμα που θα οδηγήσει τον Βαγγέλη Βενιζέλο σε κίνηση απόσχισης και ουσιαστικά πτώσης της κυβέρνησης που πνέει τα λοίσθια. Είναι σχεδόν βέβαιο πως αυτό πρόκειται να συμβεί, αφού οι κομματικοί μηχανισμοί «συγκράτησης» λειτουργούν τυπικά, προσφέροντας όλες (σχεδόν) τις απαραίτητες ελευθερίες κινήσεων στις τάσεις ανεξαρτητοποίησης εκείνων που φοβούνται πως τα χειρότερα για το ΠΑΣΟΚ (ως κυβέρνηση και ως κόμμα) μόλις έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στον ορίζοντα. Και όλα αυτά είναι πηγές πίεσης προς τον εξουσιομανή Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος εάν θέλει να περισώσει έναν σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να κινηθεί τάχιστα, αφού όσο περνά ο χρόνος, οι «διαρροές» και η γενικότερη απομάκρυνση από το κυβερνών κόμμα είναι ένα καταμετρημένο γεγονός. Και ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν επιθυμεί να ηγηθεί ενός κόμματος το οποίο θα έχει μονοψήφιο ποσοστό και θα παλέψει για να μπει στη Βουλή.
Στην περίπτωση, πάντως, που το σχέδιο του Γιώργου Παπανδρέου για απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία και πτώση της κυβέρνησής του, ολοκληρωθεί επιτυχώς, τότε γίνεται σαφές πως θα μπορέσει να εκμεταλλευθεί τον «κενό χρόνο» για να πάρει το αεροπλάνο που θα τον οδηγήσει στην ασφάλεια του εξωτερικού. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζει ο ίδιος, αγνοώντας πως όταν ένα «εργαλείο» παύει να είναι χρηστικό – αποδοτικό, τότε ο χειριστής του το πετάει στα… σκουπίδια… (και ο νοών νωείτω…). Εάν, μάλιστα, με την αποχώρησή του συμπέσει και κάποιο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, τότε ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορέσει να απομακρυνθεί με πλήρη ασφάλεια, αφού τα βλέμματα όλων θα είναι στραμμένα αλλού...
Κωνσταντίνος
