Αγαπητό ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΗΜΑ,Όλα δείχνουν ότι με τα νέα μέτρα που ετοιμάζονται να πάρουν οι σοφοί πολιτικοί μας εγκέφαλοι τον Ιούνιο, όποιο κόμμα και αν έρθει πρώτο, στις ακριβοθώρητες εκλογές, με όποιο συνδυασμό κομμάτων και αν αυτό αποφασιστεί... έξωθεν να συγκυβερνήσει, η ουσία παραμένει μία : κανένας από όλους αυτούς, που η ιδέα και μόνο της καρέκλας- πρωθυπουργικής, προεδρικής, δεν έχει καμία απολύτως σημασία, αρκεί να είναι καρέκλα - τους τρελαίνει κυριολεκτικά, δεν πρόκειται να σκεφτεί τις ολέθριες συνέπειες των αποφάσεων του, πάνω σε ανθρώπους οικονομικά και κοινωνικά αποδυναμωμένους.
Ο στόχος όλων, να μην χρεοκοπήσει η χώρα, να βγούμε από την ύφεση, να εξασφαλιστούν μισθοί και συντάξεις, να μη χαθούν άλλες θέσεις εργασίας. Και πολλά ακόμα '' να '' και '' θα ''. Και τι έχουμε αντί γι' αυτά ; Μια χώρα με τρομακτική ανεργία που βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα στην ύφεση, μισθούς και συντάξεις πείνας και βουλευτές ανάλγητους, με μοναδικό τους μέλημα, το πως θα βολέψουν τα του οίκου τους, το πως θα ενισχύσουν τις τράπεζες και τους τραπεζίτες φίλους τους, το πως ακόμα και μέσα σε μια πρωτόγνωρη λιτότητα, θα τακτοποιήσουν τους κολλητούς, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αδιαφορώντας για το πως θα καταφέρει να βγάλει το μήνα του ο συνταξιούχος που του πετσόκοψαν τη σύνταξη ή ο μισθωτός που είδε το μισθό του να πέφτει σχεδόν στο μισό, όταν οι αυξήσεις στα πάντα είναι κάτι παραπάνω από δυσβάσταχτες πια για τον μέσο Έλληνα.
Κι όμως αυτοί ακάθεκτοι, επιμένουν να σώσουν τη χώρα. Και αναρωτιέται κανείς για ποια χώρα μιλάμε πια. Για τη χώρα των ανέργων, των αυτόχειρων για χρέη, των πεινασμένων στα συσσίτια, για τη χώρα που την κατάντησαν να μοιράζεται την ίδια βαθμίδα αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας με το Εκουαδόρ και τη Τζαμάικα- κι αυτό μετά την αναβάθμιση της, κατά 6 βαθμίδες, από τον οίκο Fitch - ή γι' αυτή που αν συνεχίσουν έτσι θα την αφήσουν, στο τέλος, χωρίς Έλληνες ;
