ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" ΜΕ... ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ!!!
Στην γραμμή Πάγκαλου και ο Πρετεντέρης. Σήμερα μέσα από την αθρογραφία του στο Βήμα, ούτε λίγο ούτε πολύ συγκρίνει το Ιταλικό Κίνημα της "Αυτονομίας" από το οποίο -όπως γράφει ο Πρετεντέρης- ξεπήδησαν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες(!) με όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό σχετικά με τις...
αποδοκιμασίες και τα γιαουρτώματα πολιτικών από αγανακτισμένους πολίτες. Και το προχωράει ακόμα παραπέρα. Χαρακτηρίζει "βλαμμένους"(!) όσους αντιδρούν και διαμαρτύρονται σε πολιτικούς! Προφανώς προσπαθεί να τους απαξιώσει πριν φθάσουν και στην δική του πόρτα. Διαβάστε σήμερα το πόνημα του στο Βήμα της Κυριακής και θα καταλάβετε πολλά.
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΦΑΣΑΡΙΑΣ
Γράφει ο Ι. Κ. Πρετεντέρης
Στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 το κίνημα της «Αυτονομίας» στην Ιταλία ξεκίνησε σχεδόν αθώα. Δεν πλήρωναν διόδια, εισιτήρια και ηλεκτρικό. Αποδοκίμαζαν και παρεμπόδιζαν τις δημόσιες εμφανίσεις όσων δεν γούσταραν. Κατηγορούσαν τον καπιταλισμό και την κοινωνία με την αλαμπουρνέζικη φλυαρία της άκρας Αριστεράς. Αλλά κυρίως εισήγαγαν στην κοινωνική καθημερινότητα μια λεκτική βία, καθώς και μορφές πιο βίαιης παρέμβασης (όπως, ας πούμε, ο εγκλεισμός και οι απειλές...) στο όνομα διαφόρων διεκδικήσεων και δικαιωμάτων.
Τη συνέχεια την ξέρετε. Από τέτοιες συμπεριφορές και κινήματα ξεπήδησαν οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» , η «Πρίμα Λίνεα», οι «Μαχόμενοι Κομμουνιστικοί Πυρήνες» και μια πλειάδα τρομοκρατικών οργανώσεων που αιματοκύλισαν την Ιταλία για περισσότερο από δέκα χρόνια. Εκατοντάδες νεκροί και τραυματίες. Χιλιάδες κατεστραμμένες ζωές.
Κατά πάσα πιθανότητα οι πρώτοι νεαροί της «Αυτονομίας» που δεν πλήρωναν διόδια ή γιουχάιζαν τους καθηγητές στα αμφιθέατρα δεν είχαν στο μυαλό τους το μακελειό που θα ακολουθούσε. Ενδεχομένως και να αποστασιοποιήθηκαν σοκαρισμένοι όταν το αίμα άρχισε να τρέχει. Αλλά το πρόβλημα με αυτά τα κινήματα «αγανάκτησης» ή «ανυπακοής», ή όπως αλλιώς θέλετε να τα πείτε, είναι ακριβώς αυτό: ότι ποτέ δεν ξέρεις (ούτε οι ίδιοι ξέρουν...) πού θα οδηγηθούν και τι θα γεννήσουν. Επωάζουν ένα «αβγό του φιδιού», αλλά όταν το φίδι ξεπεταχτεί από το κέλυφός του κανείς δεν μπορεί να το ελέγξει. Ο βλαμμένος δεν δίνει λογαριασμό.
Δεν ξέρω ποιοι εγκέφαλοι έχουν βαλθεί να μεταφέρουν στην Ελλάδα του 2011 το σενάριο της Ιταλίας- αν και έχω τις υποψίες μου... Πολύ φοβούμαι όμως ότι βαδίζουν έναν δρόμο που οδηγεί απλώς στην καταστροφή.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην κακόγουστη και απάνθρωπη βεντέτα του ΣΥΡΙΖΑ με τον Θ. Πάγκαλο. Αναφέρομαι στην ξεκάθαρη επιλογή μιας «στρατηγικής τής έντασης», η οποία βάζει την ελληνική κοινωνία σε μια διαρκή αναταραχή και την εθίζει με ένα όλο και πιο αυξημένο επίπεδο βίας. Προ εβδομάδων ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να δήλωσε: «Μεγάλη φασαρία, θαυμάσια κατάσταση». Η αναφορά δεν είναι καν δική του και τη λέει λάθος. Ανήκει στον Μάο και η σωστή διατύπωση είναι: «Μεγάλη αναταραχή,υπέροχη κατάσταση». Είναι προφανές ότι άλλο φασαρία, άλλο αναταραχή.
Αλλά είναι εξίσου εμφανές όμως ότι στη σημερινή Ελλάδα κάποιοι συγχέουν τη φασαρία με την αναταραχή ή, ακόμη χειρότερα, χρησιμοποιούν την πρώτη για να προκαλέσουν τη δεύτερη. Δεν είμαι βέβαιος ότι καταλαβαίνουν τι κάνουναλλά δικό τους θέμα... Πολύ φοβούμαι όμως ότι αρχίζω να καταλαβαίνω τι μπορεί να συμβεί.
