- Του Θανάση Νικολαΐδη
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ με γέννα διαρκείας. Κράτος και πολίτες «εργάστηκαν» σκληρά για να βγει και ν’ απλωθεί η γραφειοκρατία στην Ελλάδα της διαφθοράς. Και «προσκυνάει» ο πολίτης από γραφείο σε γραφείο, στα γκισέ αγέλαστων και ανέκφραστων, σε γραφεία προϊσταμένων και μιζαδόρων, προσφέροντας «λαδάκι».
Γνωστής προελεύσεως (απ’ τον ιδρώτα του) και άγνωστης μοιρασιάς (ακόμα και ο διευθυντής μπορεί να’ ναι στο κόλπο).
ΤΙ έγινε (κι απόγινε) και ξυπνήσαμε χωρίς… γραφειοκρατία (στα χαρτιά); Κι ήρθε ο κόσμος ανάποδα. Πώς να διώξεις την ιδέα, πώς να μη βάλεις στην άκρη κάτι τις για φακελάκι, για μίζα και για λάδωμα; Δεν κακολογούμε την Κυβέρνηση για τις προθέσεις της-κάτι έπρεπε να ξεκινήσει. Ούτε για αφέλεια-και το ΠΑΣΟΚ έπαιξε το ρόλο στη… γέννα και στην ανάπτυξη του «βρέφους». Ωστόσο, μας ήρθε ξαφνικό και αδιανόητο. Να σκοτωθεί το «τέρας» απ’ τους ίδιους που το γέννησαν;
ΑΣ είμαστε καλόπιστοι και να δεχτούμε πως κάτι σημαντικό και ιστορικό ξεκινάει (στα χαρτιά) και περιμένουμε. Κάποιοι φιλόδοξοι για μπίζνες και δουλειές τρίβουν τα χέρια. Οι χιλιάδες υπογραφές περιορίζονται δραστικά, τέλος η μίζα και το φακελάκι και μόνο η μηχανή θα λαδώνεται για να λειτουργεί το δημόσιο. ΚΙ εκεί που ονειρεύονταν ο δύστυχος πολίτης, θυμήθηκε κάποιους (πολλούς) δημόσιους «λειτουργούς». Τα παραμάγαζα και τους στημένους πάγκους.
Στήθηκαν (το’ παμε) για να αρμέγουν, ρίζωσαν με το πότισμα και μόνο με τσουνάμι θα χάνονταν στη θάλασσα. Αυτά, λοιπόν, τα κα(κ)λομαθημένα ανθρωπάκια θα ενωθούν μπροστά στον «κίνδυνο». Θα ρίξουν πονηρή ματιά το ένα στο άλλο, θα συνεννοηθούν σαν πόρνες που τις καταργείς το «σπίτι» και θα αμυνθούν. Με νύχια και με δόντια. Με παρατημένα μολύβια και με το «δεν γίνεται» δόρυ και ασπίδα. «Δεν γίνεται» προς τον πολίτη, εκδίκηση προς το Κράτος, άμυνα για τη γραφειοκρατία που τους γέμιζε τις τσέπες.
ΘΑ (επι)ζήσει το «τέρας»; Θα το δούμε να ξεψυχάει; Θα παραμείνει στυγνός γραφειοκράτης πίσω απ’ τα… κάγκελα του γκισέ; Και, βέβαια, μόνο πίσω απ’ τα κάγκελα της φυλακής αν δούμε «μερακλήδες» και αδιόρθωτους, σε κάτι θα ελπίζουμε. Δεν βλέπεις νεκρό το «τέρας»-ας το δεις, τουλάχιστον, «εσώκλειστο», σιδηροδέσμιο, ανενεργό και ακίνδυνο. Με τις νταντάδες που το λάτρεψαν να το ξυπνούν, να το ταΐζουν και να το νανουρίζουν, αλλά… πίσω απ’ τα σίδερα.
Γνωστής προελεύσεως (απ’ τον ιδρώτα του) και άγνωστης μοιρασιάς (ακόμα και ο διευθυντής μπορεί να’ ναι στο κόλπο).
ΤΙ έγινε (κι απόγινε) και ξυπνήσαμε χωρίς… γραφειοκρατία (στα χαρτιά); Κι ήρθε ο κόσμος ανάποδα. Πώς να διώξεις την ιδέα, πώς να μη βάλεις στην άκρη κάτι τις για φακελάκι, για μίζα και για λάδωμα; Δεν κακολογούμε την Κυβέρνηση για τις προθέσεις της-κάτι έπρεπε να ξεκινήσει. Ούτε για αφέλεια-και το ΠΑΣΟΚ έπαιξε το ρόλο στη… γέννα και στην ανάπτυξη του «βρέφους». Ωστόσο, μας ήρθε ξαφνικό και αδιανόητο. Να σκοτωθεί το «τέρας» απ’ τους ίδιους που το γέννησαν;
ΑΣ είμαστε καλόπιστοι και να δεχτούμε πως κάτι σημαντικό και ιστορικό ξεκινάει (στα χαρτιά) και περιμένουμε. Κάποιοι φιλόδοξοι για μπίζνες και δουλειές τρίβουν τα χέρια. Οι χιλιάδες υπογραφές περιορίζονται δραστικά, τέλος η μίζα και το φακελάκι και μόνο η μηχανή θα λαδώνεται για να λειτουργεί το δημόσιο. ΚΙ εκεί που ονειρεύονταν ο δύστυχος πολίτης, θυμήθηκε κάποιους (πολλούς) δημόσιους «λειτουργούς». Τα παραμάγαζα και τους στημένους πάγκους.
Στήθηκαν (το’ παμε) για να αρμέγουν, ρίζωσαν με το πότισμα και μόνο με τσουνάμι θα χάνονταν στη θάλασσα. Αυτά, λοιπόν, τα κα(κ)λομαθημένα ανθρωπάκια θα ενωθούν μπροστά στον «κίνδυνο». Θα ρίξουν πονηρή ματιά το ένα στο άλλο, θα συνεννοηθούν σαν πόρνες που τις καταργείς το «σπίτι» και θα αμυνθούν. Με νύχια και με δόντια. Με παρατημένα μολύβια και με το «δεν γίνεται» δόρυ και ασπίδα. «Δεν γίνεται» προς τον πολίτη, εκδίκηση προς το Κράτος, άμυνα για τη γραφειοκρατία που τους γέμιζε τις τσέπες.
ΘΑ (επι)ζήσει το «τέρας»; Θα το δούμε να ξεψυχάει; Θα παραμείνει στυγνός γραφειοκράτης πίσω απ’ τα… κάγκελα του γκισέ; Και, βέβαια, μόνο πίσω απ’ τα κάγκελα της φυλακής αν δούμε «μερακλήδες» και αδιόρθωτους, σε κάτι θα ελπίζουμε. Δεν βλέπεις νεκρό το «τέρας»-ας το δεις, τουλάχιστον, «εσώκλειστο», σιδηροδέσμιο, ανενεργό και ακίνδυνο. Με τις νταντάδες που το λάτρεψαν να το ξυπνούν, να το ταΐζουν και να το νανουρίζουν, αλλά… πίσω απ’ τα σίδερα.
