οφειλές προς ΝΠΔΔ (Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου), όπως το ΙΚΑ, μέσω αποφάσεων του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου και του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Ομως στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς ο Αρειος Πάγος δέχεται ότι εξακολουθεί να ισχύει και δεν έχει καταργηθεί η προσωποκράτηση για χρέη που αφορούν εμπόρους ή προέρχονται από εμπορικές απαιτήσεις.
Ο ΑΠ ανέτρεψε απόφαση του Εφετείου Αθηνών, που είχε κρίνει ότι δεν ήταν νόμιμη η αγωγή για προσωποκράτηση εμπόρου ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης για την εκτέλεση δύο διαταγών πληρωμής. Σύμφωνα με το Εφετείο, ο δανειστής δεν ανέφερε στην αγωγή του διάφορα γεγονότα που να δείχνουν ότι ο οφειλέτης με δόλιους τρόπους προσπάθησε να αποφύγει την πληρωμή του χρέους παρ’ όλο που είχε την οικονομική δυνατότητα να το εξοφλήσει.
Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε εσφαλμένη την απόφαση του Εφετείου, γιατί ο δανειστής πρέπει απλώς να αποδείξει την οφειλή και δεν χρειάζεται να αναφέρει ότι ο οφειλέτης δεν τον πληρώνει επειδή είναι κακόπιστος, αποκρύπτει εισοδήματα κ.λπ.
Εξετάζοντας την ισχύουσα νομοθεσία και τις ρυθμίσεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, το Α’ τμήμα ΑΠ επισήμανε ότι το Διεθνές Σύμφωνο του ΟΗΕ για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα προέβλεψε ότι «κανείς δεν φυλακίζεται λόγω αδυναμίας του να εκπληρώσει συμβατική υποχρέωση». Η ρύθμιση αυτή που ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο -δέχθηκε ο ΑΠ- δείχνει ότι δεν υπήρξε επιθυμία των συντακτών του Συμφώνου να καταργήσουν την προσωπική κράτηση. Αλλά θέλησαν μόνο να ορίσουν ως εξαίρεση πως σε περίπτωση οικονομικής αδυναμίας δεν πρέπει να προσωποκρατείται ο οφειλέτης για χρέη.
