το και θα καταλάβετε :
GOOD BYE DOMINIQUE!
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να έχουµε καµία αυταπάτη. Η ξεφτίλα του Ντοµινίκ Στρος-Καν... δυσκολεύει και δεν διευκολύνει τις διαπραγµατεύσεις για την Ελλάδα.
ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ πως, ούτως ήάλλως, ο ερωτύλος Ντοµινίκ θα έφευγεαπό το ΔΝΤ στα τέλη Ιουνίουγια να βάλει υποψηφιότητα στηγαλλική προεδρική εκλογή. Ναι αλλά αυτός ο µήνας που θα µεσολαβήσει όλοι αντιλαµβανόµαστεπόσο κρίσιµος είναι για τη συνέχεια.
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ αλλά κυρίως για έναν: επειδή κανείς δεν δείχνει να έχει στο µυαλό του κάποιο σχέδιο ή έστω µια συγκεκριµένη ιδέα. Και δεν εννοώ φυσικά τηνελληνική κυβέρνηση, η οποία όλο και περισσότερο δείχνεινα τα έχει χαµένα. Αλλά κυρίως την άλληπλευρά του τραπεζιού, όπου µάλλον επικρατεί και εκεί απερίγραπτη σύγχυση.
ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ αυτή µόνο δύο άνθρωποι προσπαθούσαν ουσιαστικά ναελέγξουν. Ο Στρος-Καν καιο Ζαν-ΚλοντΤρισέ. Τον ένατον έκαψαντα πάθη του. Ο άλλος φεύγει τον Νοέµβριο. Και οιΓάλλοι, µη γελιόµαστε, µπαίνουν από τον Σεπτέµβριο σε προεκλογική περίοδο. Εκ των πραγµάτων,λοιπόν, τους επόµενους µήνες δεν θαυπάρχει κανένα αντίβαρο στους Γερµανούς.
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ότι θα µπορούσε να υπάρξει χειρότερη εξέλιξη και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Ακόµηπερισσότερο που η γερµανική κυβέρνηση φαίνεται να καταλήγει στον αφορισµό«η Ελλάδα δεν προσπαθείαρκετά να σωθεί, άρα δεν αξίζει νατη σώσουµε». Απλουστευτικό; Ναι.Αλλά το λένε οι Γερµανοί.
ΜΕ ΕΧΕΙ, ας πούµε, εντυπωσιάσει αυτή η επιχείρηση εκβιασµού ή επιβολής µιαςσυναίνεσης, την οποία υπηρετεί µε ανόητη επιµονή ο Ολι Ρεν. Γιατί ανόητη; Επειδή είναι µια συζήτηση επί της διαδικασίας, όταν η χώρα αντιµετωπίζει προβλήµατα ουσίας.
ΔΙΟΤΙ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ το πρόβληµα της χώρας; Οτιο Σαµαράς δεν χειροκροτεί αρκετά τον Παπανδρέου; Ή ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές έχουν τελµατώσει, ότιτα δηµόσια έσοδα βουλιάζουν από την ύφεση, ότι οι δηµόσιες δαπάνες δεν περιορίζονται, ότι το κράτος δεν αλλάζει κι ότι το καράβι µοιάζει ακυβέρνητο;
ΑΝ ΑΥΤΑ είναι τα προβλήµατα (και ποιος το αµφισβητεί...), τότε γιατί χρειάζεται συναίνεση για την αντιµετώπισή τους; Αρκεί να προσπαθήσει ηκυβέρνηση καιαρκεί να δουλέψει η διοίκηση.Πρόβληµα κοινοβουλευτικήςπλειοψηφίαςδεν υπάρχει καιούτε βλέπω καµία αντιπολίτευση νακαταλαµβάνει τις ΔΟΥ γιανα µη µαζεύουν τους φόρους!
ΚΑΛΩΣ Ή ΚΑΚΩΣ, λοιπόν, η κυβέρνηση είναι αντιµέτωπη µε τον εαυτό της. Κι όσο λιγότερο ψάχνει για δικαιολογίες, όσο λιγότερο αναζητεί υπεκφυγές, ελαφρυντικά και προσχήµατα, όσο λιγότερο µεταθέτει αλλού τις ευθύνες τόσο καλύτερα. Για τον εαυτό της. Και κυρίως για τον τόπο.
