Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα Κυριακάτικης εφημερίδας , φαίνεται ότι τελικά θα πάμε σε αναδιάρθρωση με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους. Η εφημερίδα αναφέρει ότι η συμφωνία για την επιμήκυνση του χρέους, κλείδωσε μεταξύ Ομπάμα, Μέρκελ και Βρυξελλών.
Αυτή η εξέλιξη, κατά τη γνώμη μας, είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί. Δεν εξυπηρετεί καθόλου τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Απλά δίνει και νέα παράταση χρόνου αφενός για να εξοφληθούν οι ντόπιοι και ξένοι τοκογλύφοι και αφετέρου δίνει παράταση ζωής στο δικό μας σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς προκειμένου να εκμεταλλευτεί κάθε παρουσιαζόμενη ευκαιρία, σε βάρος του λαού.
Ειδικότερα, η παράταση αποπληρωμής των χρεών:
1) Θα επιβαρύνει με περισσότερους τόκους τον ελληνικό λαό και φυσικά με περαιτέρω αύξηση του χρέους.
2) Θα δημιουργείται συνεχώς ανάγκη για νέα δάνεια από την τρόϊκα, αφού το χρέος θα αυξάνει και οι αγορές δεν θα μας δανείζουν, με αποτέλεσμα, να μεταφέρονται τα χρέη μας προς τους τοκογλύφους, στις πλάτες των ευρωπαίων φορολογουμένων.
3) Η μεταφορά των χρεών μας στις πλάτες των ευρωπαίων φορολογουμένων (όπως συμβαίνει και με τα 110 δις), θα έχει…. για πάντα υποθηκευμένη στα ευρωπαϊκά κράτη την δημόσια περιουσία μας, αλλά και την ιδιωτική μας σε περίπτωση που δεν θα επαρκεί η δημόσια περιουσία, σύμφωνα με την επαίσχυντο μνημόνιο που υπέγραψε το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα άλλα μνημόνια που θα ακολουθήσουν.
Τελικά, το ντόπιο και διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, έπιασε τόσο «κότσο» αυτό το πολιτικό σύστημα συνολικά, μα τόσο, όσο δεν είχε ποτέ φανταστεί, ούτε είχε εφαρμόσει σε κανένα άλλο κράτος του κόσμου. Έπειτα λέμε γιατί δεν πάμε καλά ως κράτος. Μα είναι δυνατόν να πάμε καλά με αυτό το αποκαλυφθέν καθεστώς;
Εμείς πιστεύουμε ότι θα πρέπει να κηρυχθεί το μεγαλύτερο μέρος του χρέους ως απεχθές και να εξεταστεί κάτω από ποιες συνθήκες δόθηκε και που πήγε.
Αν δεν γίνει αυτό, να πάμε σε ένα κούρεμα του χρέους προς τους τοκογλύφους, τουλάχιστον 50%, ώστε να πέσει το χρέος, ως ποσοστό, κάτω από το ΑΕΠ, για να ανασάνει η οικονομία και ταυτόχρονα να επιδιώξουμε επιμήκυνση για το υπόλοιπο με χαμηλότερα επιτόκια.
Το καθεστώς μας φοβίζει πως κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει κίνδυνο για τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Μας εξαπατά και πάλι όπως με εκείνο το «μνημόνιο ή πτώχευση». Το κράτος μπορεί να εγγυηθεί τις καταθέσεις καθώς και να μην κουρέψει τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων. Αν αυτό το καθεστώς δεν μπορεί τότε ας καταρρεύσει, ουδόλως μας απασχολεί.
