Η ελληνική κοινωνία - «αγανακτισμένη», φοβισμένη ή ακόμη υπό την επήρεια του σοκ στο οποίο υποβάλλεται εδώ και ενάμιση χρόνο - αρχίζει να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη της και στο όνομα της υποτιθέμενης διάσωσής της. Γι’ αυτό αναζητά τρόπους αντίστασης. Το δείχνουν οι τάσεις που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις (κρίση εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα και προσωπικό). Μα πάνω απ’ όλα το δείχνει η επίμονη παρουσία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων καθημερινά στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα - και σε άλλες πόλεις της χώρας.
Η αγριότητα της επίθεσης που δέχεται υποχρεώνει την ελληνική κοινωνία να άρει την εμπιστοσύνη με την οποία περιέβαλλε - ενδεχομένως και διά της σιωπής της - το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Η μετατροπή της σιωπής σε αγανάκτηση είναι ίσως ο πρώτος πολιτικός φθόγγος με τον οποίο αρθρώνεται η φράση «μέχρι εδώ».
Αυτό το «μέχρι εδώ» αποτελεί την κόκκινη γραμμή της ελληνικής κοινωνίας, την οποία σκοπεύουν να διεμβολίσουν οι διεθνείς επόπτες και τα εγχώρια ανδρείκελα με τη «νομοθέτηση» του «μνημονίου 2». Δηλαδή των ρυθμίσεων εκείνων που βγάζουν στο σφυρί την περιουσία της χώρας μαζί με τον πληθυσμό της.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Π», η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι στις αποκρατικοποιήσεις θα μπουν όλοι οι κρατικοί πόροι και όχι μόνο αυτοί που έχουν προαναγγελθεί.
Ήδη έχει κυκλοφορήσει ότι στην εταιρεία «αποκρατικοποιήσεων» καθοριστικό ρόλο θα παίζουν οι επόπτες, που θα αποφασίζουν τι, σε ποιον, πότε και με ποιο τίμημα θα ξεπουληθεί.
Ήδη γίνονται επεξεργασίες για τη μεθόδευση με την οποία θα προβληθεί το εθνοσωτήριο έργο του ξεπουλήματος.
Ήδη μελετάται να κρατηθούν στο σκοτάδι οι λεπτομερείς όροι του ξεπουλήματος που θα καταγράφονται στο «μνημόνιο 2», όπως έγινε και με την πρώτη δανειακή με την τρόικα.
Ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους προφανώς έχει ψυλλιαστεί τις μεθοδεύσεις και διά της παρουσίας του προειδοποιεί τους πρόθυμους να συνυπογράψουν το ξεπούλημα της χώρας: «Μέχρι εδώ».
