Μετά την άτακτη υποχώρηση, ή πιό σωστά κυβίστιση του Πρωθυπουργού, λόγω της έντονης δυσφορίας των «δικών του» στην προοπτική παραίτησής του όπως είπε στην τηλεφωνική συνομιλία του με το Σαμαρά, είχαμε χθες τον ανασχηματισμό. Ή την αναδόμηση (sic) για τους παλαιότερους.
Είναι φανερό, σε όλους όσοι βλέπουν, από την στελέχωση της νέας Κυβέρνησης ότι η παιδική χαρά που κυβέρνησε την Ελλάδα 20 μήνες ήταν πλήρως αποτυχημένη. Οι «κηπουροί», όπως τους χαρακτήρισε ο παραιτηθείς Φλωρίδης, δηλαδή το φιλικό περιβάλλον του Πρωθυπουργού, είτε πήγε σπίτι του (Δρούτσας, Μπιρμπίλη, Νταλάρα, Κουβέλης, Πανάρετος), είτε υποβαθμίστηκε (Παμπούκης, Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου).
Οι φίλοι λοιπόν του Πρωθυπουργού είναι άχρηστοι. Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιός είσαι.
Η νέα Κυβέρνηση είναι στελεχωμένη από, κατά κύριο λόγο, στελέχη της εποχής Σημίτη. Μετρήστε τους και θα το δείτε. Το για ποιούς λόγους προέκυψε αυτό είναι πολύ απλό.
Ο πρώτος, οι «κηπουροί» είπαμε ήταν πιό άχρηστοι από τα στελέχη της εποχής Σημίτη τα οποία είναι «ψημένα» στην επικοινωνία. Προσοχή, στην επικοινωνία, όχι απαραίτητα στο αποτέλεσμα. Αλλά σε σύγκριση με τους «κηπουρούς» φαντάζουν Τιτάνες αποτελεσματικότητας.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος είναι η ανάγκη να μη διασπαστεί το πασοκ σε αυτή τη χρονική στιγμή. Αυτό φάνηκε άλλωστε από τις δηλώσεις που έκαναν οι Παπανδρεϊκοί περί Ιουλιανών. Δεν εξετάζω, γιατί χρονικά πλεόν δεν έχει σημασία, αν ήταν «στημένες» εναντίον του Βενιζέλου, αλλά είναι προφανές, κι αυτό είναι το ουσιαστικό, ότι κάποιοι βουλευτές ξανααισθάνθηκαν το ειδικό βάρος του Βενιζέλου και φοβήθηκαν ένα Βενιζέλειο Ζάππειο 2. Και δεν θα χαρακτήριζα απαραίτητα αυτούς τους βουλευτές Παπανδρεϊκούς με την έννοια της τυφλής υποστήριξης στον Πρωθυπουργό αλλά κλασσικούς πασόκους, παρτάκηδες, που μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας της εξουσίας και της νομής του χρήματος, δεν ήθελαν σε αυτή τη χρονική στιγμή την ανατροπή του Πρωθυπουργού. Όπως άλλωστε είπα και παραπάνω κανείς πασόκος δεν ήθελε ούτε την παραίτηση του Πρωθυπουργού.
Είναι προφανές πως στα πλαίσια της μη διάλυσης του πασοκ, η συνδιαλλαγή μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Βενιζέλου εγκαθιστά πλέον το Βενιζέλο ως αδιαμφισβήτητο νούμερο 2 και του κόμματος και της Κυβέρνησης. Ο αυτοεγκλωβισμός του Πρωθυπουργού έναντι στο σύνολο της Αντιπολίτευσης είχε ως μόνη λύση την παραχώρηση του δαχτυλιδιού της διαδοχής, όσο άγαρμπα κι όσο εμφανώς στημένα έγινε από την πλευρά του Πρωθυπουργού, στο Βενιζέλο. Κατ’ ουσία όπως ακριβώς έγινε και με τον ίδιο και το Σημίτη. Αλλά η επίσημη διαδοχή Βενιζέλου είναι ένα θέμα που θα μας απασχολήσει σε άλλο χρόνο. Για τώρα ο Πρωθυπουργός πέτυχε τη συναίνεση εντός των τειχών.
Είναι επίσης προφανές πως ο Πρωθυπουργός ενασχολούμενος επί 20μηνο με υπόγειες συμφωνίες και αθλητικές δραστηριότητες, παραμέλησε το κόμμα. Όχι ότι είχε ποτέ ισχυρά ερείσματα γιατί ουσιαστικά μέχρι την εποχή Σημίτη κι ο ίδιος ήταν «κηπουρός» του πατρός του. Μη ξεχνάτε ότι ο Πρωθυπουργός υπουργοποιήθηκε σαν αντάλλαγμα στο διαζύγιο των γονέων του. Η δε μητέρα του, με βάση τις περίφημες επιστολές που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Νέμεσις» τον συμβούλευε να «προσέχει τα εγωϊστικά πασόκια».
Οι «κηπουροί» πάλι δεν είχαν ποτέ καμμία σχέση με το κόμμα. Ίσως ο χαρακτηρισμός «φυτευτοί» να ταίριαζε καλύτερα σε ότι αφορά στη σχέση τους με το κόμμα και στην είσοδό τους στην Κυβέρνηση. Αντίθετα, όλοι οι υπόλοιποι, και δη ο Βενιζέλος ο οποίος κατάφερε και «καπέλωσε» τον Τσοχατζόπουλο γινόμενος Θεσσαλονικάρχης στη θέση του, έχουν εισέλθει στην Κυβέρνηση μέσα από σκληρές μάχες εντός του κόμματος. Και μάχες εναντίον της κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι συνδικαλιστές σε καίριο Υπουργείο (Κουτρουμάνης και Κουτσούκος, πρώην Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ) στο Εργασίας.
Η πρώτη απόδειξη του ότι η νέα Κυβέρνηση είναι καλύτερη επικοινωνιακά θα έρθει από την κυβίστηση που θα κάνει ο νέος Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών Βενιζέλος σε ότι αφορά στην ψήφιση του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου με πλειοψηφία 180 βουλευτών προκειμένου να μην κριθεί αντισυνταγματικό. Ενώ αντίθετα ο προκάτοχός του Παπακωνσταντίνου όταν, περιέργως πως, του τέθηκε το ερώτημα γιατί δεν παραιτείται όταν πήρε καινούργια μέτρα ενώ είχε πει ότι αν χρειάζονταν νέα μέτρα θα ήταν αποτυχημένος και θα έφευγε, ψέλλισε κάποια φωνήεντα και τη γλίτωσε επειδή ο ερωτών δεν επέμεινε. Όπως επίσης και από τις κυβιστήσεις που ήδη έκαναν οι διαφωνούντες μέχρι υπουργοποιήσεώς τους Πάρης «Έχουν συμφωνήσει να γίνει χρεοκοπία σε 3 χρόνια» Κουκουλόπουλος, Παντελής Οικονόμου και Κώστας Σπηλιόπουλος.
Πάντως σε ότι αφορά σε παραγωγή έργου μη περιμένετε κάτι διαφορετικό από την νέα κυβέρνηση Σημίτη. Ο Βενιζέλος θα συνεχίσει το εξουθενωτικό πρόγραμμα του Παπακωνσταντίνου, με μικρές ίσως διαφοροποιήσεις στο αφορολόγητο τις οποίες λέγεται ότι κι ο Παπακωνσταντίνου είχε αναγκαστεί να συμπεριλάβει. Είναι άξιο παρατηρήσεως το πως θα διαμορφωθεί η σχέση μεταξύ Βενιζέλου και Ρέππα στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων. Ο Βενιζέλος στο χθεσινό δελτίο του Mega είπε ότι είναι ο υπεύθυνος των αποκρατικοποιήσεων, ο Ρέππας τόσο καιρό τώρα απέναντι στον Παπακωνσταντίνου στύλωνε τα πόδια και ουσιαστικά υπερασπιζόταν το βαθύ πασοκ – τους Φωτόπουλους, Παπασπύρου και Παναγόπουλους. Μπορεί π.χ. απλά με τον Παπακωνσταντίνου να μη τα είχαν βρει στη μοιρασιά και να τον υπονόμευε, ενώ με το Βενιζέλο η σχέση να ντυθεί με βελούδο.
Το Σημιτικό πασοκ είναι λοιπόν και πάλι εδώ. Ένα πασοκ το οποίο «μεγάλωσε» μέσα στην και από την υπερπροβολή του από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τα αργυρώνητα παπαγαλάκια τους. Ένα πασοκ που ξέρει πως να χειριστεί άριστα τα ΜΜΕ χωρίς την απαραίτητη βοήθεια των μίσθαρνων παπαγάλων. Κι αυτό είναι επικίνδυνο γιατί οι παπαγάλοι θα πάψουν να εκτίθενται τόσο πολύ κι ο κόσμος ξεχνάει εύκολα. Ένα πασοκ με φάτσες οικείες στον κόσμο. Ένα πασοκ το οποίο υποσυνείδητα μεν αλλά ακόμη παραπέμπει σε εποχές ευμάρειας και τριφυλλότητας. Ένα πασοκ πληθωρικό, όχι στεγνό και αποκομένο από την πασοκική βάση όπως οι «κηπουροί». Ένα πασοκ γνωστό, ένα πασοκ «καλό», ένα πασοκ πασοκ. Ένα «δικό» μας πασοκ. Αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο και μη το ξεχάσει κανείς ποτέ.
Κι επειδή το Σημιτικό πασοκ εκτός από την πλαστή οικονομική ανάπτυξη απέδειξε ότι είναι και ανθελληνικό πασοκ διαπράττωντας μία εθνική προδοσία και έναν εθνικό εξευτελισμό (Ίμια και Οτσαλάν αντίστοιχα) κι επειδή η πατριωτική αριστερά έχει ξυπνήσει, θεωρώ πως εκεί πρέπει να χτυπηθεί η νέα Κυβέρνηση. Φυσικά και στο θέμα της οικονομίας που είναι άμεσο, αλλά και στα εθνικά που είναι μακροσκοπικότερης και σοβαρότερης υφής ζητήματα. Η δε τοποθέτηση του επικίνδυνου Λαμπρινίδη, αλλά επικοινωνιακότερου του ανεπαρκέστατου Δρούτσα, δίνει τεράστια ευκαιρία στην αντιπολίτευση.
Τα χρονικά περιθώρια πάντως στενεύουν για όλους. Η 5η δόση θα δοθεί κανονικά και χωρίς πρόβλημα, παρά τα όσα έλεγε κινδυνολογώντας η Κυβέρνηση στην αποτυχημένη προσπάθειά της να πετύχει τη συνευθύνη. Και θα πορευτούμε μέχρι την εποχή όπου οι μύγες είναι παχιές και τα μπάνια του λαού είναι στο φόρτε τους
