- Γράφει ο Γιώργος Άναξ
Είδα την πλατεία Συντάγματος να γεμίζει με κάθε λογής κόσμο, που άφησε για πρώτη φορά τις μικροκομματικές του σκοπιμότητες και ενώθηκε για το κοινό καλό, να τρώει απίστευτο αριθμό απαγορευμένων χημικών και την κυβέρνηση να συνεχίζει να παρανομεί ενάντια στους πολίτες που την εξέλεξαν από την πιο γνήσια πλάνη: ” Λεφτά υπάρχουν “.
Είδα τέλος και το καλοκαίρι, να πέρνει μαζί του και τους τελευταίους από αυτούς που πήγαιναν τα απογεύματα στην πλατεία, έστω για καμάκι και σουβλάκι. Κάτι ήταν κι αυτό.
Βλέπω όμως και μια κινητικότητα. Βλέπω τους κακόμοιρους τους ταξιτζήδες να κάνουν ότι μπορούν για να προστατέψουν τα κεκτημένα τους. Να μου επιτραπεί και μια παρένθεση, που αργότερα θα χρησιμοποιήσω. Εσείς βρε ταξιτζήδες, όταν όλοι είχαν προβλήματα, καθόσασταν στα ακριβοπληρωμένα σας καθίσματα και λέγατε (είμαι σίγουρος) : ” Δεν γα@@@νται; Τι να κάνω εγώ; Κάτσε να δούμε τι θα γίνει. κ.λ.π.”
Τώρα όμως, πάτε όλοι στο Σύνταγμα και στις εθνικές οδούς και στα διόδια κι όπου αλλού μπορείτε. Να πω την γνώμη μου; Καλά κάνετε.
Που είσασταν όμως τόσον καιρό; Νομίζατε ότι αυτοί στην πλατεία δεν είναι Έλληνες; Δεν είναι αδέρφια σας, ξαδέρφια σας, μάνες και πατεράδες σας;
Λάθος φίλοι. Κοιμόσασταν βολεμένοι στις ακριβές σας καρέκλες. Αλήθεια, δεν σου φάνηκε παράξενο να δίνεις 200.000 ευρώ για μια θέση που βρίσκεται πάνω σε 4 ρόδες;
Για να τα συνδέσω όλα τώρα.
Όταν άρχισαν να μαζεύονται οι χιλιάδες των απλών ανθρώπων στις πλατείες, είχα γράψει από την αρχή, ότι δεν βλέπω κάποιες ομάδες.
Απουσία νέων.
Απουσία συνταξιούχων.
Απουσία αγροτών.
Απουσία πανεπιστημιακών.
Απουσία κληρικών.
Απουσία γενική.
Γι’ αυτό και μείναμε στην ίδια τάξη μετεξεταστέοι.
Τώρα όμως που κάθε μέρα θα πλήγεται και μια καινούρια κοινωνική/οικονομική ομάδα, τώρα να δείτε γλέντια και χαρές.
Τον Σεπτέμβρη έρχονται όλοι από την ζάλη του καλοκαιριού, μαυρισμένοι και έτοιμοι να βγάλουν τον δύσκολο χειμώνα. Αυτό όμως είναι μια παλιά εικόνα. Φέτος θα έρθουν όλοι μαυρισμένοι από τον Τειρεσία, τις αυξήσεις στους λογαριασμούς και τις μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Κάθε μέρα λοιπόν, θα έρχεται μια νέα ομάδα θιγμένων συμφερόντων να προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα μάζα πείνας.
Θα έρθουν οι πανεπιστημιακοί, οι ταξιτζήδες, οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι αγρότες θα αργήσουν ακόμη (θα ξυπνήσουν όταν οι άλλοι πάνε σπίτια τους), θα έρθουν κι όσοι έφαγαν τα ΜΑΤ στην μούρη και στο κεφάλι και θα γίνουμε πάλι πολλοί.
Θα αρχίσουν πάλι οι βαλτές σειρήνες και τα φερέφωνα, να λένε ότι οι μαζεμένοι είναι αντιδημοκρατικές συντεχνίες, αριστεροί, δεξιοί, “αγανακτισμένοι”, θα έρθουν τα ΜΑΤ για αγκαλίτσες και φιλάκια και θα περάσει όμορφα αυτός ο χειμώνας. Θα τρώμε πάλι το ψέκασμα της αρκούδας και θα βρίζουμε όλοι τον παπαρανδρέου και τον όποιον υπουργό οικονομικών.
Αποτέλεσμα όμως; Τι θα γίνει επί του πρακτέου;
Θυμίζω ότι το μνημόνιο είναι ακόμη παράνομο σύμφωνα με το υπάρχον σύνταγμα των Ελλήνων.
Πρέπει να κάνουμε κινήσεις που σκοπό έχουν να βάλλουν κατά του μνημονίου.
Πρέπει να ενωθούν όλες οι διαφορετικές κοινωνικές/οικονομικές ομάδες – κάστες.
Πρέπει να γίνουμε και πάλι αυτό που τόσα χρόνια και με τόσο καλά συντονισμένες προσπάθειες μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε.
Είμαστε ακόμη Έλληνες.
Οι παππούδες μας πολέμησαν για να είμαστε ελεύθεροι κι εμείς ως γνήσιοι κιοτήδες τα αφήσαμε όλα να γίνουν σταχτή. Όχι κάποιοι μακρινοί προγονοί. Οι παππούδες μας. Οι πατεράδες κάποιων μεγαλύτερων από μένα.
Ο παππούς μου προσωπικά, θα με είχε κρεμάσει ανάποδα. Πολέμησε στο Αλβανικό και μετά γύρισε πίσω στην Κρήτη με τα πόδια. Πήρε το όπλο του στην συνέχεια και πήρε τα βουνά με το αντάρτικο. Τι να του έλεγα αν ζούσε; Ότι τσάμπα πολέμησε, εγώ κι ο έκπτωτος πρωθυπουργός θα παραδώσουμε την χώρα μας στους ξένους;
Ντρέπομαι τόσο που δεν μπορώ να σας το μεταδώσω.
Αν ντρέπεσαι κι εσύ, κάνε κάτι. Συντονίσου. Οργανώσου. Αντιστάσου.
Λύσεις υπάρχουν. Έλληνες υπάρχουν;
