Εντυπωσιακό είναι το πάθος με το οποίο διάφοροι κύκλοι κηρύσσουν κάθε τόσο το "τέλος της μεταπολίτευσης". Τουλάχιστον πέντε - έξι φορές κατά τη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας έχουν σπεύσει να ενταφιάσουν τη μεταπολίτευση. Η αρχή έγινε το 1990, όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πρωθιερέας της προδικτατορικής φαυλοκρατίας του πλήρως διεφθαρμένου και εξωνημένου πολιτικού κόσμου, έγινε πρωθυπουργός. Νόμισε ότι πήρε τη ρεβάνς από τη μεταπολίτευση. Απεδείχθη ταχύτατα ότι επλανήθη πλάνην οικτράν, καθώς αντί για τη μεταπολίτευση πήρε αυτός τον δρόμο προς τον κάδο των πολιτικών απορριμμάτων ήδη από το 1993.
Η Δεξιά έχει κάθε λόγο να αντιπαθεί τη μεταπολίτευση, δεδομένου ότι αυτή έθεσε τέρμα στην πολιτική κυριαρχία της μετεμφυλιακής Δεξιάς της υπόδουλης αμερικανοκρατίας, του παρακράτους και των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των ατελείωτων συνωμοσιών ακροδεξιών αξιωματικών του στρατού -συνήθως πρακτόρων των ΗΠΑ- και της βασιλικής καμαρίλας. Οσοι μεγεθύνουν τα φαινόμενα διαφθοράς και εκφυλισμού του μεταπολιτευτικού πολιτικού κόσμου, αποσιωπούν εσκεμμένα τον βόρβορο του προδικτατορικού και του δικτατορικού δημόσιου βίου που αποτελούν ενιαίο σύνολο άκρως αποκρουστικό από κάθε άποψη.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είναι το κόμμα που ενσάρκωσε σε επίπεδο εξουσίας το πνεύμα και τις αρχές της μεταπολίτευσης ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ο πολιτικός θεμελιωτής της υπήρξε ο δεξιός Κωνσταντίνος Καραμανλής και πολλά συνθήματά της προήλθαν από την Αριστερά. Οπως το "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία", το οποίο μαζί με το "Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες" του Ανδρέα Παπανδρέου έχουν σφραγίσει ιδεολογικά τη μεταπολίτευση.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και ο τόσο δεξιός Κωνσταντίνος Καραμανλής μεταπολιτευτικά κυβέρνησε στη βάση αυτών των αρχών. Πολλοί θέλουν να ξεχνούν τις κρατικοποιήσεις που έκανε σε βαθμό που ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων να τον κατηγορεί για? "σοσιαλμανία (!)" ή το ότι έβγαλε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και ότι αρνήθηκε μεταπολιτευτικά να επισκεφθεί τις ΗΠΑ εξαιτίας του επαίσχυντου ρόλου των Αμερικανών στην προδοσία της Κύπρου.
Αλλά και ο Κώστας Καραμανλής κατά την πρόσφατη πενταετή διακυβέρνησή του από το 2004 ώς το 2009 άσκησε την εξουσία στο ίδιο ουσιαστικά πλαίσιο των γενικών αρχών της μεταπολίτευσης, όπως π.χ. και ο προκάτοχός του στον πρωθυπουργικό θώκο Κώστας Σημίτης.
Μόνο ο Κ. Μητσοτάκης υπήρξε όντως συνεπής με τις διακηρύξεις του και προσπάθησε να θάψει τη μεταπολίτευση με την πολιτική του, γι' αυτό και αποβλήθηκε εξαιρετικά βίαια μέσω της λαϊκής ψήφου από το πολιτικό σκηνικό, οριστικά και αμετάκλητα.
Η μεταπολίτευση, πάνω απ' όλα, σε κοινωνικό επίπεδο έκανε ανεκτή τη ζωή των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων - όλων αυτών που ο Α. Παπανδρέου ονόμαζε "μη προνομιούχους". Οποιος επιδιώκει να καλλιεργήσει νοσταλγία για τις δήθεν αρετές της προδικτατορικής περιόδου, αποσιωπά εσκεμμένα ότι η Ελλάδα των δεκαετιών του 1950 και του 1960, όπως άλλωστε και του 1970 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας, ήταν η Ελλάδα της απέραντης φτώχειας, της μιζέριας και της απίστευτων διαστάσεων μετανάστευσης. Οι μισοί σχεδόν νέοι άντρες ηλικίας 20-40 χρόνων βρίσκονταν τότε στα εργοστάσια και τις στοές της Γερμανίας, του Βελγίου, της Γαλλίας, της Αυστραλίας, της Αμερικής, του Καναδά...
Η περίοδος της μεταπολίτευσης είναι απείρως καλύτερη και πολιτικά και οικονομικά και κοινωνικά από την προδικτατορική εποχή. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν έχει εισέλθει σε φάση παρακμής και εκφυλισμού. Σαφώς και εκφυλίζεται ραγδαία, ιδίως με την πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος όντως επιχειρεί να ανατρέψει όλες τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές της. Κάνει βήματα προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν αποκλείεται να τα καταφέρει. Είναι, όμως, πρόωρο ακόμη να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου θα είναι ο νεκροθάφτης της μεταπολίτευσης, που εξέφρασε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Σταθερότητα: Δεν άλλαξε ούτε ο δικομματισμός
ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ του μεταπολιτευτικού καθεστώτος είναι ακόμη πολύ ισχυρές, πράγμα που υποδηλώνει ότι εξακολουθεί να ανταποκρίνεται στα θεμελιώδη συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων και ομάδων. Είναι άκρως αποκαλυπτικό το γεγονός ότι ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες βαθύτατης οικονομικής κρίσης, με την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου να παίρνει πρωτοφανή αντιλαϊκά μέτρα, δεν διαταράσσεται ούτε καν το πιο ευάλωτο σημείο του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού: το δίπολο εξουσίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ούτε καν σε δημοσκοπικό επίπεδο δεν δείχνει να απειλείται ο δικομματισμός εξουσίας από την Αριστερά ή από την Ακροδεξιά ή από οποιαδήποτε άλλη πολιτική δύναμη.
