εκτός υπηρεσίας.
Ο 77χρονος σκηνοθέτης βρισκόταν στον περιφερειακό δρόμο της Δραπετσώνας για γυρίσματα του τελευταίου μέρους της τριλογίας του με τίτλο «Η άλλη θάλασσα».
Στο σημείο έφθασε ασθενοφόρο -μετά από 45 λεπτά- το οποίο παρέλαβε τον σκηνοθέτη και τον μετέφερε σε νοσοκομείο του Φαλήρου, όπου νοσηλεύτηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Μάλιστα, σύμφωνα με μέλη της ομάδας του κινηματογραφικού του συνεργείου, χρειάστηκε να γίνει τηλεφώνημα στον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο προκειμένου να παρέμβει για την ταχεία έλευση του ασθενοφόρου.
Στην αρχή πάντως -και σύμφωνα με τους ίδιους αυτόπτες μάρτυρες- ο Αγγελόπουλος, αν και είχε υποστεί σοκ από το χτύπημα, διατηρούσε τις αισθήσεις του και μπορούσε να ανατάλλαξει μερικές φράσεις με τα μέλη του συνεργείου.
Ο ειδικός φρουρός που οδηγούσε την μοτοσικλέτα τραυματίστηκε και ο ίδιος και νοσηλεύεται σε νοσοκομείο.
Ποιος ήταν
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ίσως ο πιο γνωστός Έλληνας κινηματογραφιστής στο εξωτερικό, γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1935 στην Αθήνα όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια.
Το 1961 μετέβη στη Γαλλία όπου σπούδασε φιλοσοφία και κινηματογραφική τέχνη. Από το 1964, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ασχολήθηκε αρχικά με την κριτική και αργότερα με την σκηνοθεσία.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν η «Αναπαράσταση» (1970) που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και σε ξένα φεστιβάλ.
Τη δεκαετία του 1970 σκηνοθέτησε μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του: τις «Μέρες του ‘36» (1972), τον πολυβραβευμένο «Θίασο» (1974) και τους «Κυνηγούς» (1977). Ο «Μεγαλέξαντρος» το 1980 απέσπασε το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία.
Ακολούθησαν το «Ταξίδι στα Κύθηρα» (1984), ο «Μελισσοκόμος» (1986) και το «Τοπίο στην Ομίχλη» (1988) και το «Μετέωρο βήμα του Πελαργού» (1991), όλες πολυβραβευμένες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 1995 «Το βλέμμα του Οδυσσέα» κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες ενώ τρία χρόνια αργότερα, το 1998, το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες κέρδισε η «Μία αιωνιότητα και μία ημέρα».
Το 2004 παρουσίασε το πρώτο μέρος της τριλογίας που ετοίμαζε, το «Λιβάδι που δακρύζει».
