(από ΤΑ ΝΕΑ)
Από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Κρήτη, οι ακτιβιστές της πατάτας πληθαίνουν. Το κίνημα εξαπλώνεται και σε άλλα είδη. Ηδη είναι στα σκαριά αυτά του ρυζιού και του λαδιού. Πολλοί δεν κρύβουν την επιθυμία τους να υπάρξει και κίνημα...
για οβελία χωρίς μεσάζοντες.
Η επιτυχία του πιο δημιουργικού κινήματος της μνημονιακής Ελλάδας δεν επιβεβαιώνεται μόνο από τους τόνους πατάτας που πωλούνται, τους αριθμούς των πολιτών που συμμετέχουν και τους μιμητές του που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Η μεγαλύτερη απόδειξη της επιτυχίας του βρίσκεται στην εμφάνιση των εχθρών του, που ως φαίνεται δεν είναι λίγοι.
Το αντικίνημα της πατατομαχίας ξεκίνησε από - πού αλλού; - τον Περισσό. Κατά το ΚΚΕ το κίνημα είναι αποκύημα των «αστικών» ΜΜΕ. Οπως το έθεσε και το γραφείο Τύπου του Κόμματος, «με πρωταγωνιστές τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών και την ενθάρρυνση της συγκυβέρνησης εξελίσσεται μια νέα, ανήθικη εκστρατεία προπαγάνδας για την εξαπάτηση του λαού με τον κωδικό "κίνημα της πατάτας". Παίζουν και αξιοποιούν τον πόνο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που καθημερινά αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης».
Οι παραγωγοί του Νευροκοπίου θα μπορούσε να αποτελούν μια μοντέρνα εκδοχή της κολεκτίβας. Για το Κόμμα όμως η φθηνή πατάτα είναι το όπιο του αγρότη, ένα τέχνασμα για να… παταταχθεί το αγωνιστικό του φρόνημα. Η κομματική ανακοίνωση ξεσκεπάζει τη σκευωρία: «Ο στόχος προβολής του "κινήματος της φθηνής πατάτας" είναι ίδιος με εκείνον της προβολής του λεγόμενου κινήματος των πλατειών. Αποπροσανατολισμός των μικρών φτωχών αγροτών παραγωγών, απομάκρυνσή τους από το αγροτικό κίνημα με προσανατολισμό ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ».
Η αντίδραση του Κόμματος ήταν ώς ένα βαθμό αναμενόμενη. Αλλωστε, όπως επισημαίνει και η κατακλείδα του συγκεκριμένου - και όχι μόνο αυτού - δελτίου Τύπου, μόνο αν συσπειρωθεί με το ΚΚΕ μπορεί ο λαός να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει. Οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια - κοινώς άνευ της επίσημης καθοδήγησης - είναι καταδικασμένη. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ στηρίζουν το κίνημα της πατάτας προκαλώντας εμφύλια πατατολογία στα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Ωστόσο, φαίνεται πως το κίνημα έχει προκαλέσει πονοκεφάλους και αλλού αφού έφτασε μέχρι την αίθουσα με τα δρύινα έδρανα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, την προηγούμενη Πέμπτη. Ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Σωκράτης Ξυνίδης δεν έκρυψε ότι η «υπόθεση πατάτα» του έκατσε λιγάκι ξινή. Στην αρχή γκρίνιαξε ότι οι ποσότητες που διατέθηκαν από τους παραγωγούς ήταν μικρές. Και στη συνέχεια απαξίωσε το κίνημα, υποστηρίζοντας πως υπάρχουν και επώνυμες αλυσίδες σούπερ μάρκετ που πωλούν σε εξίσου χαμηλές τιμές...
Βέβαια, ουκ ολίγα μέλη της Επιτροπής έσπευσαν να του επισημάνουν πως συνήθως αυτό συμβαίνει για εξαιρετικά μικρά διαστήματα και πρόκειται για προϊόντα-κράχτες.
Παρομοίως είχαν κινηθεί μία ημέρα πριν ο γενικός γραμματέας Εμπορίου Στέφανος Κομνηνός και ο ειδικός γραμματέας της υπηρεσίας Εποπτείας της Αγοράς Γιώργος Στεργίου. Παρουσιάζοντας την ηλεκτρονική πλατφόρμα που ετοιμάζει το υπουργείο Ανάπτυξης, όπου οι παραγωγοί δημοσιοποιούν τις τιμές των προϊόντων τους και έμποροι και καταναλωτές θα μπορούν να τα αγοράζουν, υποστήριξαν πως το κίνημα δεν ήταν αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής. Οι παραγωγοί αναγκάστηκαν να γίνουν «κινηματίες» για να μη χαλάσει η παραγωγή τους αδιάθετη. Και στο τέλος «τηγάνισαν» εντελώς τους αδίστακτους πατατοπαραγωγούς: κατά τους εκπροσώπους του υπουργείου Ανάπτυξης οι τιμές για τον καταναλωτή στη χώρας μας είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, ενώ οι τιμές παραγωγού από τις υψηλότερες. Το μόνο που, μάλλον από τακτ, δεν είπαν είναι τι τραβάνε οι καημένοι οι χονδρέμποροι…
