Το κίνημα της πατάτας έχει ενθουσιάσει τους Έλληνες καταναλωτές και παραγωγούς, οι οποίοι μετά από πολλά χρόνια ομηρίας στους «μεσάζοντες» είδαν τα προϊόντα τους να αγοράζονται και να πωλούνται σε συμφέρουσες τιμές...
και όλοι να είναι ευχαριστημένοι.
Ύστερα από τον εμπορικό Μεσαίωνα δεκαετιών, βρέθηκαν κάποιοι ανήσυχοι και σκεπτόμενοι πολίτες που μπόρεσαν να οργανώσουν το ρεμπέτ ασκέρ των παραγωγών και να κάνουν μια εμπορική συναλλαγή της προκοπής.
Φυσικά κανείς δεν αναρρωτήθηκε γιατί όλα αυτά τα χρόνια κανένας δεν είχε σκεφτεί την πολύ απλή πρακτική της απευθείας διάθεσης των προϊόντων στην αγορά, ούτε για ποιο λόγο δεν είχαν επιχειρήσει να την εφαρμόσουν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί ανά τη χώρα.
Το ΚΚΕ έσπευσε να καταδικάσει ως αποπροσανατολιστικό το κίνημα της πατάτας, τονίζοντας ότι «στόχο έχει την απομάκρυνση των μικρών αγροτών από το αγροτικό κίνημα και τη ρήξη με τα μονοπώλια και την ΕΕ». Άλλωστε για τη ρήξη με τα μονοπώλια και την ΕΕ, το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένη και δοκιμασμένη συνταγή την οποία ακολουθεί εδώ και δεκαετίες, κλείνοντας με τρακτέρ τις εθνικές οδούς και αδειάζοντας τελάρα με πορτοκάλια και μήλα έξω από τις νομαρχίες και τα υπουργεία.
Είναι ιστορικές οι κατακτήσεις των αγροτών στα μπλόκα των εθνικών - οι καντινιέρηδες έχουν ξεπουλήσει.
Βέβαια, από τη στιγμή που το κίνημα της πατάτας υποστηρίζεται με ενθουσιασμό από τα βρωμοκάναλα της προπαγάνδας και της διαπλοκής, αρχίζεις αμέσως να πονηρεύεσαι και να σκέφτεσαι μήπως τελικά έχει δίκιο το ΚΚΕ.
Η καχυποψία μάλιστα μεγαλώνει όταν οι περιγραφές των τηλεδημοσιογράφων εξυμνούν την οργάνωση του συστήματος, με πρόγραμμα, χωρίς φωνές και ουρές. Άλλωστε κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της, οργανώνει πατατοπανήγυρεις σε δημόσια πάρκινγκ - όλοι το έχουμε δει.
Οπότε, σιγουρεύεσαι και ψηφίζεις Μεντρέκα δαγκωτό, όταν διαπιστώνεις ότι οι κυριακάτικες βρωμοφυλλάδες των νταβατζήδων, χαρακτηρίζουν «στρατηγό» τον εμπνευστή του κινήματος της πατάτας στην Πιερία, Ηλία Τσολακίδη, τον οποίο βέβαια -ως αρχηγό του «Δεν Πληρώνω» κατά των διοδίων και των χαρατσιών της ΔΕΗ, τον κοίταζαν με μισό μάτι.
Όλοι επίσης δηλώνουν βέβαιοι ότι το κίνημα της πατάτας δεν είναι «μόδα» αλλά μία πρακτική που πρέπει να συνεχιστεί, παρ΄όλο που οι εμπνευστές και οι εκφραστές της, είναι οι ίδιοι που πρωτοστάτησαν σε όλες τις κοινωνικές πρωτοβουλίες εναντίον της κρατικής αυθαιρεσίας τα τελευταία δύο χρόνια. Βέβαια τώρα δεν στρέφονται εναντίον της κρατικής αυθαιρεσίας, αλλά κατά μιας άλλης επαγγελματικής ομάδας -αυτής των μεσαζόντων- οπότε όλα είναι καλά.
Όταν (και αν) το κίνημα της πατάτας αντιληφθεί ότι τα καρτέλ και τα μονοπώλια που ουσιαστικά ευθύνονται για τις υψηλές τιμές, στήνονται από τις πολυεθνικές εταιρίες με τα στραβά μάτια του ξεπουλημένου πολιτικού συστήματος και όχι από τους «μεσάζοντες», τότε αυτομάτως θα καταγγελθεί ως καιροσκοπικό και «απολιτίκ» όπως το κίνημα των πλατειών.
Άλλωστε, και το κίνημα της πατάτας, κίνημα πλατειών είναι - σε πλατείες και πάρκινγκ - σε πλατείες και πάρκινγκ οργανώνονται οι συναλλαγές.
