Τί συμβαίνει στην Ελλάδα; Τί συμβαίνει στην Ευρώπη; Πώς είναι δυνατόν ο ισχυρότερος νομισματικός μηχανισμός να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα; Ποιοί επιδιώκουν τι, σπρώχνοντας την Ελλάδα σε μία βίαιη πτώχευση;
Μία σειρά από γεγονότα, δημοσιεύματα και δηλώσεις προδίδουν το μεγάλο σχέδιο της ανατροπής των πάντων στην Ευρώπη και του πειθαναγκασμού μίας σειράς κρατών να απωλέσουν την εθνική τους κυριαρχία και την οικονομική τους ανεξαρτησία, να εξαναγκάσουν στην μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών τους και να λειτουργήσουν ως προπαρασκευαστές της εφαρμογής της Νέας Τάξης στην γηραιά ήπειρο.
Τρισέ: "Η Ευρώπη θα μπορούσε να ενισχύσει τη νομισματική ένωσή της δίνοντας στους ευρωπαίους πολιτικούς την εξουσία να κηρύσσουν σε χρεοκοπία ένα κράτος και να αναλαμβάνουν τη δημοσιονομική πολιτική του", δήλωσε ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ..." (διαβάστε εδώ)Δεν είναι, όμως, μόνο αυτές οι περιπτώσεις. Τον χορό όμως στη δημιουργία αυτού του κλίματος τον έχουν οι Financial Times (διαβάστε εδώ) της Νέας Υόρκης, που εδώ και καιρό προσπαθούν μέσω δημοσιευμάτων να ωθήσουν κυρίως τους Έλληνες σε μία βίαιη ανατροπή της παρούσας πολιτικής σκηνής. Σε ένα σημείο του πρόσφατου επίμαχου άρθρου που προετοιμάζει το σκηνικό, γράφεται:
Υποβάθμισε άλλες 16 ισπανικές τράπεζες η Moody’s! (διαβάστε εδώ)
Η υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας στην κλίμακα CCC είναι μια άκρως αρνητική εξέλιξη καθώς προεξοφλεί αύξηση του κινδύνου χρεοκοπίας – Πλησιάζει το 90% το haircut των νέων ομολόγων (διαβάστε εδώ)
"Ας δούμε τι θα σήμαινε (μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ)...Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, η πίεση (ιδιαίτερα προς την Ελλάδα) αυτή τη στιγμή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, αφού αποτελεί το πιό ευαίσθητο σημείο για να ξεκινήσει η διαδικασία άλωσης ολόκλήρων κρατών. Έτσι, διαβάζουμε πως Το ΔΝΤ δε συνεργάζεται με την υπηρεσιακή κυβέρνηση – Η τρόικα διακόπτει κάθε επαφή με την Ελλάδα έως τις εκλογές , και αρχίζουμε πλέον να κατανοούμε πως οι "φίλοι", οι "εταίροι" και οι "σύμμαχοι" ουδόλως ενδαφέρονται για την διάσωση της χώρας. Ίσως μάλιστα να είναι και ιδιαίτερα εκνευρισμένοι προς τον Ελληνικό λαό, ο οποίος δεν αντέδρασε όπως φυσιολογικά (λόγω του μεσογειακού του ταμπεραμένου) θα όφειλε να είχε αντιδράσει.
Η διακοπή της εξωτερικής χρηματοδότησης θα προκαλούσε άτακτη κατάρρευση. Η κυβέρνηση θα χρεοκοπούσε. Η ΕΚΤ θα έκρινε ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν αποτελούν πλεον καλή εγγύηση και δεν θα λειτουργούσε ως δανειστής έσχατης ανάγκης. Θα ακολουθούσαν μαζικές τραπεζικές αναλήψεις. Η Αθήνα θα επέβαλε ελέγχους κεφαλαίου, θα εισήγαγε νέο νόμισμα, θα άλλαζε ονομαστικοποίηση στα εγχώρια συμβόλαια και θα κήρυττε στάση πληρωμών στα εξωτερικά συμβόλαια σε ευρώ.
Αυτό σημαίνει χάος. Οι απλήρωτοι αστυνομικοί και στρατιωτικοί δύσκολα θα κρατούσαν την τάξη. Θα ξεσπούσαν ταραχές και λεηλασίες. Θα μπορούσε να ξεσπάσει και πραξικόπημα ή εμφύλιος. Το νέο νόμισμα θα υφίστατο υποτιμήσεις και ο πληθωρισμός θα εκτινασσόταν.
Μεσοπρόθεσμα όμως, θα μπορούσε να αποκατασταθεί η τάξη. Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα κατόρθωνε να θέσει υπό έλεγχο το δημοσιονομικό της έλλειμμα, που δεν είναι απίθανο αφού το ΔΝΤ προβλεπει πρωτογενές έλλειμμα 1% του ΑΕΠ φέτος. Ας υποθέσουμε ότι οι εξαγωγείς ξανάβρισκαν πρόσβαση στην αγορά της ΕΕ. Τότε, όπως ισχυρίζεται ο κ. Arvind Subramanian του αμερικανικού Peterson Institute for International Economics, η Ελλάδα θα απολάμβανε μια εύρωστη, αν και μάλλον πρόσκαιρη, άνθιση.
Ας υποθέσουμε ότι δεν γίνονται αυτές οι προσπάθειες και η ευρωζώνη διαλύεται. Ο κ. Cliffe πιστεύει ότι οι συνέπειες θα είναι τεράστιες, ακόμη και για την Γερμανία. Προβλέπει «βαθιά ύφεση σε όλη την ευρωζώνη, που θα παρασύρει την παγκόσμια οικονομια. Στην ευρωζώνη η παραγωγή θα μειωθεί από 7% στην Γερμανία μέχρι 13% στην Ελλάδα». Ο πληθωρισμός θα εκτιναχθεί στην περιφέρεια και στον «πυρήνα» θα εγκατασταθεί ο αποπληθωρισμός. Θα είναι φοβερά επίπονο για ολους.
Η ανάλυση αυτή ίσως μάλιστα είναι πολύ αισιόδοξη στην αποτίμηση των επιπτώσεων της απόλυτης διάλυσης. Θα ενεργοποιηθούν πανίσχυροι μηχανισμοί…
Ήδη, τακτικές πίεσης ασκούνται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, με πρώτη στην σειρά (μετά την Ελλάδα) την Ισπανία. Φυσικά, για να μην γίνει αντιληπτό το συγκεκριμένο σχέδιο, ακολουθείται διαφορετική σειρά στην άσκηση μέτρων πίεσης. Σε μια χώρα αρχίζουν με τα spreads, μετά μνημόνιο, σκληρή λιτότητα, και μετά παράδοση της πολιτικής εξουσίας και εθν. κυριαρχίας (Ελλάδα). Σε άλλες χώρες, με πιο πολλές "αντιστάσεις", δεν αρχίζουν με μνημόνιο, αλλά αφού γονατίσουν την χώρα και το φρόνημα του λαού της από τις υποβαθμίσεις, τα spreads και την λιτότητα, τότε τους στήνουν μια χρεοκοπία και τους αναγκάζουν να υπογράψουν μνημόνιο.
Οι χρεοκοπίες θα έχουν ως τελικό στόχο την παράδοση της οικονομικής και πολιτικής (φυσικά και κάθε άλλης) εξουσίας εξ ολοκλήρου σε αυτούς, ακόμα και από χώρες σχετικά ισχυρές, μέσω μνημονίων.
Το 4ο Ράιχ, λοιπόν, είναι εδώ... Εκτός αν κάποιος άλλος προλάβει και χαλάσει την δουλειά στην Μέρκελ και σε αυτούς που βρίσκονται πίσω από αυτήν...
