Του Πάρι Καρβουνόπουλου
Η Αθήνα δεν κοιτά με αγωνία προς την Κωνσταντινούπολη ,την Άγκυρα και τις άλλες τουρκικές πόλεις που φλέγονται από τη λαϊκή οργή μόνο επειδή ανησυχεί μήπως και τώρα υλοποιηθεί το “σενάριο εξαγωγής της κρίσης” στο Αιγαίο. Γι΄ αυτό ανησυχούν οι στρατιωτικοί και καλά κάνουν. Είναι έτοιμοι να το αντιμετωπίσουν όπως λένε.
Οι πολιτικοί όμως και αναφερόμαστε σ΄ όσους έχουν να κάνουν με το “τρικομματικό κυβερνητικό στρατόπεδο”, μάλλον ανησυχούν περισσότερο με τις ταραχές αυτές καθ΄ αυτές. Η Τουρκία του Ερντογάν που πρόσφατα ξεχρέωσε το ΔΝΤ ,η Τουρκία της “ανάπτυξης” των αριθμών, η Τουρκία των ισλαμιστών υπουργών που πλέον όμως φορούν ιταλικά χειροποίητα κουστούμια, η Τουρκία στην οποία όλα πήγαιναν καλά, βρίσκεται σε αναβρασμό . Και ακόμη και αυτός ο Ερντογάν που μέχρι πριν από μερικές ημέρες δεχόταν φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από τον Ομπάμα έδειξε αιφνιδιασμένος και αδύναμος να ελέγξει τις αντιδράσεις του κόσμου.
Η αφορμή στην Τουρκία ήταν θεωρητικά ασήμαντη για το μέγεθος της αντίδρασης που εξαπλώθηκε γρήγορα σ΄ όλη τη χώρα. Ένα πάρκο! Δεν μπορεί να ήταν αυτή η αιτία. Και μάλλον θα υπάρχουν περισσότερες από μία αιτίες για όσα γίνονται στην Τουρκία.
Μία απ΄ αυτές είναι η... “ανάπτυξη”. Την βάζουμε σε εισαγωγικά την λέξη, γιατί αναφερόμαστε στην “ανάπτυξη” που βλέπουν οι οικονομολόγοι και οι γραφειοκράτες των κυβερνήσεων στις οθόνες των υπολογιστών τους. Και δεν ασχολούνται σχεδόν ποτέ με την ανάπτυξη την κανονική που έχει να κάνει με την καθημερινή ζωή του κόσμου. Τις περισσότερες φορές δε για να μην πούμε όλες η “ανάπτυξη” που επιδιώκουν οι κυβερνώντες καταστρέφει συστηματικά την ανάπτυξη της ζωής των πολιτών. Και όταν αυτές οι δύο... “αναπτύξεις” συγκρουστούν, τότε προκαλούνται γεγονότα σαν κι αυτά που βλέπουμε τώρα στην Τουρκία.
Ανεξάρτητα από το αν θα εκτονωθεί ή όχι η ένταση που επικρατεί στην Τουρκία ,το καμπανάκι για τον Ερντογάν χτύπησε δυνατά. Καλά τα λόγια και η βιτρίνα, καλά τα σχέδια του Ερντογάν του μεγαλοπρεπή για νέους Βόσπορους και μαχητικά αεροσκάφη made in Turkey, αλλά οι πολίτες φαίνεται ότι αναζητούν την πραγματική ανάπτυξη στο τραπέζι τους και δεν την βρίσκουν. Μόλις πριν από μερικές ημέρες ο ΟΑΣΑ κατέταξε την Τουρκία στις τελευταίες θέσεις των χωρών με κριτήριο την ποιότητα ζωής. Κάτι δεν πάει καλά. Και αν σ΄ αυτά προστεθεί και η διαρκής διολίσθηση του καθεστώτος Ερντογάν στην επιβολή όλο και περισσότερων απαγορεύσεων ισλαμικής εμπνεύσεως δεν είναι περίεργο ότι οι νέοι κυρίως Τούρκοι βγήκαν στους δρόμους.
Όλα αυτά ανησυχούν τους δικούς μας, που δεν έχουν δα και την ηγετική αίγλη του Ερντογάν. Την ίδια “ανάπτυξη” κυνηγάνε με πάθος και εμμονή. Η αγωνία της διαχείρισης των αντιδράσεων κάπως είχε αμβλυνθεί τους τελευταίους μήνες. Και μία ένδειξη αυτής της αντίληψης είναι τα όσα απίστευτα φέρεται να έχει πει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στον Α/ΓΕΕΘΑ για τις περικοπές των στρατιωτικών.
Η Τουρκία επανέφερε τους φόβους και τις ανησυχίες για το “τυχαίο”. Ποιο μπορεί να είναι αυτό; Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει. Για να... ελαφρύνουμε λίγο τη διάθεση να θυμήσουμε τι είχε πει ο Ευάγγελος Βενιζέλος όταν ακόμη ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας σε στρατιωτικούς συντάκτες. Κάποιος τον ρώτησε, τότε το 2009 ακόμη, όταν η κρίση δεν είχε ακόμη ενταθεί αν φοβάται κοινωνική αντίδαση. Είχε πει ότι σ΄ αυτές τις περιπτώσεις φοβάσαι πάντα το απρόσμενο. “Μπορεί να δεις μια διαδήλωση τρανσέξουαλ να καταλήγει σε Μάη του 68”.
