Δεν ξέρω αν το είχε η μοίρα αυτού του λαού να ζήσει αυτή την περίοδο τις πιο ντροπιαστικές στιγμές της ιστορίας του, αλλά δυστυχώς αυτή η διαπίστωση είναι και αληθινή αλλά ταυτόχρονα και η μοναδική που μπορεί να κάνει κανένας αν αποφασίσει να πει τα πράγματα με τα όνομά τους. Ίσως γιατί δεν υπάρχει πλέον πιο ατιμωτική πράξη διαχρονικά, από το να οδηγείται μια χώρα και ένας ολόκληρος λαός στην καταστροφή , στην ταπείνωση, και στο κατακερματισμό της ,παραδομένος από τους ίδιους του τους ηγέτες.
Οι 300 είχαν την πολυτέλεια να τιμήσουν εμάς που έχουμε προγόνους μας γιατί στάθηκαν όρθιοι στις Θερμοπύλες και πούλησαν το τομάρι τους ακριβά.
Το Μάρτη του 1825 ο Ιμπραήμ δεν είχε την πολυτέλεια να νικήσει κι ας «νίκησε» τον Παπαφλέσσα και τους συντρόφους του, γιατί πέθαναν όλοι και όρθιοι και περήφανοι, για μια πατρίδα που ποτέ δεν διανοήθηκαν να βάλουν τίποτε πάνω από αυτή.
Αλλά και στη νεότερη ιστορία του, αυτός ο λαός δεν κιότεψε στον γίγαντα του Ιταλικού φασισμού και του Γερμανικού Ναζισμού. Είχε τουλάχιστον την πολυτέλεια να πάρει αγκαλιά την περηφάνια του και να κεράσει φρέσκο αέρα την αξιοπρέπειά του ανεβαίνοντας στο βουνό για να κάνει αντίσταση, με ηγέτες βγαλμένους από τον πόνο κι από το αίμα του, και έχοντας το κεφάλι πάντα ψηλά, εκεί που το βλέμμα των δοσίλογων δεν άντεχε να κοιτάξει.
Όμως αυτή η ντροπή που βιώνει σήμερα ο Ελληνισμός, είναι κάτι που όμοιό της δεν έχει αναδείξει ξανά στο παρελθόν η ελληνική ιστορία, γι αυτό και την βιώνει σαστισμένος, πελαγωμένος, ίσως και άβουλος, δυσκολευόμενος να πιστέψει πως οι ηγέτες που εμπιστεύτηκε οδηγούν αμαχητί τον ίδιο και τη χώρα του στην καταστροφή και στην ατίμωση.
Θέλουν να τσακίσουν την αξιοπρέπειά του καθιστώντας τον ανίκανο να μπορεί να εξασφαλίσει σαν πατέρας ένα παιχνίδι χαράς στα παιδιά του. σαν παππούς ένα μποναμά χαμόγελο στα εγγόνια του. σαν πολίτης το δικαίωμά του σε μια αξιοπρεπή ζωή στη γειτονιά και την πατρίδα που γεννήθηκε. σαν γέροντας το πληρωμένο με αίμα δικαίωμα στα αξιοπρεπή γεράματα αλλά και στον περήφανο θάνατο, αφού και αυτό είναι το πλέον αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα όλων των ανθρώπων.
Κι όλα αυτά για να σώσουμε την πατρίδα μας. Λένε.
Ποια πατρίδα άθλιοι;;;
Για ποια πατρίδα δικαιούστε να μιλάτε εσείς όταν με τη στάση σας γκριζάρετε τη θάλασσα ,την γη (Θράκη και ακολουθούν και άλλα) και τον ουρανό της;;;
Για ποια πατρίδα δικαιούστε να μιλάτε εσείς όταν συνθλίβετε με την πολιτική σας την περηφάνια του λαού της που τάχθηκε να την παραδώσει στα παιδιά του όπως την παρέλαβε από τους πατεράδες του;;;
Τίποτε δεν κάνετε για να σώσετε αυτή την πατρίδα ,αντιθέτως προδοτικά την παραδίδετε βάσει σχεδίου των πατρόνων σας. Το μόνο που σαν νοιάζει είναι να σώσετε τα τομάρια σας και το σαπισμένο πολιτικό σύστημα που στήσατε, γιατί μόνο μέσα σ αυτό μπορείτε να επιβιώσετε ατιμάζοντας καθημερινά τη χώρα και το λαό που έκανε το λάθος (έκανε; η μήπως και εδώ τον εξαπατήσατε;;) να σας εμπιστευτεί.
Ένα λαό που και οι δύο σας του τάζατε ευημερία ,ασφάλεια ,ποιότητα ζωής ,μια Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων ,υποθηκεύοντας όλο και με περισσότερα δάνεια την χώρα.
Σήμερα του βάζετε μια θηλιά στο λαιμό παρέχοντας το δικαίωμα της «πολυτέλειας» να επιλέξει αν θα είναι πράσινα τα χέρια ,η μπλε , που θα του την σφίξουν στο λαιμό μέχρι θανάτου.
Ξέρατε να τοκίζετε άθλιοι την καθυστερημένη καταβολή των εισφορών μας στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά δεν μάθατε ποτέ πως αυτά τα λεφτά είναι βγαλμένα με πόνο και δυσκολία, και οφείλατε να τα διαχειριστείτε με σύνεση και ευλάβεια, γιατί είναι το τίμημα στη ζωή και στα γεράματά μας.
Ξέρατε να εκδικείστε ελεεινοί τη δυσκολία μας να πληρώσουμε έγκαιρα τις ασφαλιστικές μας εισφορές, αλλά δεν αναλογιστήκατε ποτέ ότι σ αυτή τη δυσκολία μας καταδίκασαν οι εχθρικές απέναντι στον πολίτη πολιτικές σας.
Ξέρατε να τιμωρείτε ως αδίστακτοι εκδικητές ακόμα και την επαγγελματική μας αποτυχία, αφού το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς έστω και αν καταστράφηκε, είναι να πληρώσει τον κρατικό νταβατζή του – την εφορία – για να συντηρεί έτσι το άθλιο σύστημα που στήσατε και δεν αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος, πως και από πού θα τα βρει για να σας τα ακουμπήσει.
Ξέρατε να φορολογείτε άθλιοι το δικαίωμά μου να κυκλοφορώ στους δρόμους που ακριβοπλήρωσα.
Στους δρόμους που παραδομένοι στη λογική της μίζας και της υπέρ-προμήθειας, καταστρέφονται αμέσως μόλις κατασκευαστούν από το γνωστό ράβε ξήλωνε.
στους δρόμους που φροντίσατε να μην έχουν μέρος να παρκάρω.
λες και ο κυβισμός του αυτοκινήτου μου, καθορίζει και την επιφάνεια που καταλαμβάνει στο δρόμο, και δε με ρωτήσατε ποτέ ούτε πόσο μου κόστισε, ούτε που τα βρήκα για να το αγοράσω, ούτε πόσα χρόνια ακόμη θα πληρώνω για να το νιώσω δικό μου απόκτημα.
Ξέρατε να κάνετε κοινωνική πολιτική ελεεινοί, αλλά όχι για το λαό του οποίου πίνετε καθημερινά το αίμα. Κοινωνική πολιτική για τους εισβολείς/εποίκους που ανεχτήκατε και που όλα δείχνουν πως «αγαπούν» όσο κι εσείς την Ελλάδα.
ΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ.
1.Δεν ξέρετε να απαιτήσετε τα 165 δις των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία. Η είσπραξή τους θα μείωνε την επόμενη στιγμή το έλλειμμα κατά 50%. Θα καθιστούσε την Ελλάδα υπεύθυνη και αποφασιστική δύναμη. Θα την αναγόρευε σε παράγοντα μπέσας και αυτοδύναμης παρουσίας σε μια χρεοκοπημένη Ευρώπη. Θα ξεδόντιαζε το θρασύτατο Γερμανό υπουργό οικονομικών που πουλά εκ του ασφαλούς συμβουλές δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, και θα τοποθετούσε τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Η τοκοφόρα τοποθέτηση μέσω δανεισμού σε τρίτους αυτών των 165 δις από την επόμενη μέρα, θα συνέβαλε από μόνη της σε μια δραστική ποσοστιαία μείωση του ελλείμματος από χρόνο σε χρόνο.
Έτσι κάνουν πολιτική οι έξυπνοι και οι ισχυροί και δε ζητιανεύουν ψίχουλα σαν ξεπεσμένες κότες από αυτούς που έτσι κι αλλιώς μας χρωστούν και τώρα ζητάνε να μας πάρουν και το βόδι.
2. Δεν τολμήσατε να αγγίξετε τη συντεχνία των πολιτικών. Των πολιτικών και των δύο κομμάτων. Αυτών που διαχρονικά πλούτισαν και έγιναν ζάμπλουτοι σε βάρος της χώρας και του λαού της γι τα οποία υποτίθεται ότι κόπτεσθε.
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΕΥΣΗ ΜΕΧΡΙ 3ης ΓΕΝΕΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ (ΑΠΟ 1974 ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ) ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Από μόνο του αυτό το γεγονός, θα έχει και περαιτέρω σημαντική συμβολή στη μείωση του ελλείμματος, πέρα από το ότι θα αποτελούσε την πλέον ελαστική μεταχείριση των πολιτικών που θα μπορούσαν να κατηγορηθούν χωρίς δεύτερη σκέψη για εσχάτη προδοσία.
3. Δεν τολμήσατε, ούτε καν με πρόσχημα την οικονομική κρίση, να αναστείλετε έστω και μερικώς την ψευδεπίγραφη και απατηλή σε βάρος του λαού κοινωνική πολιτική προς όφελος των ξένων κατευθυνόμενων εποίκων/εισβολέων.
Αν δεν τα κάνετε όλα τούτα, τότε σίγουρα δε θα βρείτε τη Ρόδο, αλλά και η μέρα που αυτός ο μαλάκας λαός θα ξεσηκωθεί δεν θα αργήσει να έρθει.
Και τότε το πήδημα θα είναι ανελέητο. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι.
