Έτσι μεγάλωσες. Έτσι έμαθες. Στο ψέμα. Με αυτό ήρθες, με αυτό έμεινες.Με αυτό μας έβαλες να στηρίζουμε τον θρόνο της ματαιοδοξίας σου.
Ψέμα στο ψέμα και άντε πάλι από την αρχή.
Με εμάς, υποπόδια, στηρίγματα της «δόξας» σου.
Ήρθες και άνοιξες την πόρτα της εξαθλίωσης.
Κι έβαλες μέσα τον εχθρό που δεν ξέχασε να σου δώσει και βραβεία. Ψεύτικα κι αυτά, όπως εσύ, όπως κι αυτοί που σου τα έδωσαν.
Η πόρτα που άνοιξες, όμως, ήταν αληθινή και όχι ψεύτικη όπως εσύ... Και από αυτή την πόρτα μπήκε μέσα στην πατρίδα μας η δυστυχία.
Απειλές και ψέματα, όλα μαζί.
Διλήμματα και παραληρήματα πούλησαν μια χώρα. Μια χώρα που οι πολίτες της έχουν αυτό που τους ανήκει, εσένα Γιώργο!
Εσένα που χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξες να αρπάξεις την εξουσία.
Έτρεξες να ζήσεις το όνειρό σου.
Έτρεξες να πατήσεις πάνω σε πτώματα. Γιατί, η πορεία σου άφησε πίσω της και πτώματα. Αληθινά και όχι ψεύτικα…
Μα, Γιώργο, θέλω να σου θυμίσω κάτι. Μικρό, αλλά σημαντικό…
Ο θρόνος που κάθεσαι είναι δικός μου.
Εγώ σου τον έδωσα. Εγώ ξέρω και τα «τερτίπια» του…
Κοίταξε μόνο προς τα επάνω. Και θα δεις κάτι να έρχεται…
Θα είναι η αμοιβή σου για όσα «καλά» μας έκανες…
Και αυτή η αμοιβή δεν θα είναι ψεύτικη...
Κωνσταντίνος
